Kaçak Hisler

KOŞ!!

Daha hızlı koşmalıyım...Daha hızlı.. Kurtulmak için daha hızlı koşmalıyım.Olamaz!!Neden bu ormanda uçurum var ki. Tabii bendeki bu şansla aşırı normal bir durum. Peki ne yapacağım. Ne yaptığımı bile bilmeden kovalanıyorum. Benim bu ormanda ne işim var? Neden bir şey hatırlamıyorum? HAYIR KESİNLİKLE HAFIZAMI KAYBETMEDİM! Ah bir dakika! Peki ya her şey onlar yüzünden olduysa?!.

3 yıl önce
ZRRR..ZRRR...
Off bu alarm sesinden bıktım. Gün geçtikçe korkutuyor! *telefonumu elime alıp alarmı kapattım.* 

İşe gitmem gerek. Hızla üstümü değiştirdim. Pek param olmadığı için evden bir şeyler götürüyorum hatta bazen götürmeyip bir şey yemediğim de oluyordu. Uzun bir aradan sonra tekrar aynı işimi geri aldım. Bugün ilk günüm. Kafenin yerinin değişmesi dışında sanırım her şey aynı eskisi gibi olacak. Ya da ben öyle sanıyorum.

Telefondan navigasyona bakarak yeni yerini buldum. Sürekli yolu karıştırsam da buna alışacağım. Aslında pek de uzak değil kafe evime. Ama bana yolun bitmesi yıllar sürecek gibi geldi. Kafeden içeri girdim. İçi eskisine oranla daha güzel ve modernleşmiş. Apayrı bir yer olmuş. Ve hemen ilerde o güleryüzlü patronumun eşini gördüm. Adı Aycan. Aycan abla derim ona. Çünkü gerçekten ablam gibidir. Ay gibi bir suratı ve candan bir samimiyeti vardır.

''Oo Çağla! Hoşgeldinn! Seni görmeyeli 1 yıl oldu neredeyse. Hiç aramadın da. Vallahi darıldım. Ama bir sebebin vardır inşallah. Onu bunu geç şimdi.Gel sana bi sarılayım'' dedikten sonra beni kendine çekti.

Sımsıkı ve uzun süren sarılma faslından sonra nihayet konuşabildik.

''Ee anlat bakalım. Neler yaptın biz yokken? Neden aniden işten çıktın hiç anlamadım. Vardır bir sebebin. Ah keşke bize de söylesen.. Her neyse kaç yaşına gireceksin bakalım??''

'19'uma gireceğim''dedikten sonra Mahmut bey geldi. Buranın patronudur. Aycan Abla kadar çok sevmesem de onun da yeri bende ayrıdır. Hayata tutunmama onlar yardım etti. Mahmut Bey o meşhur gülüşünü yaparak-

''Çağla gelmişsin. Beğendin mi bakalım? Eh, keşke sen de burası düzenlenirken gelseydin. Senin de fikrini alırdık.''

'' Gelmeme gerek kalmamış. Burası gerçekten mükemmel olmuş. Kesin bunlar Aycan Abla'nın fikridir.'' dedim. Gerçekten de onun fikriymiş. Tam tahmin ettiğim gibi.

Uzun bir sohbetten sonra müşterileri almaya başladık. Burada birbirinden güzel ve nefis kokulu kahveler satıyoruz. Ben burada garsonum. Mahmut bey pek bir şey yapmaz. Onun yerine eşi Aycan abla ilgilenir. Yanımda benimle yaşıt olan oğlunu çalıştıracakmış. Oğulları çok garip biriymiş. Sürekli okuldan kovuluyormuş. Sanırım tuhaf tipler buna karışıyormuş. En sonunda okumama kararı almış. Son yıllarda sürekli baba parası yiyen biri olmuş. Aycan abla adının Serhat olduğunu söyledi. Çok merak ediyorum acaba nasıl birisi...

Derken içeriye giren kişiyle irkildim. Korkunç bir havası vardı... Uzun boylu ve parlak gözleri olan açık kumral saçlı, değişik giyim tarzı, sivri ve hafiften uzun köpek dişleriyle garip bir gülümsemeye sahip  etrafındaki dikkatleri üstüne çeken çocuk...