Louise's POV
*1message received
-Baby magkita tayo sa park. 3pm. :)-
Whoooah! Nagtext din. How i miss my baby so much :3
To:Baby<3
-Ok baby, i'll be there. Seeyah! Imissyou so much :3 Iloveyou mwa :*-
Di na sya nagreply :3 Walang responce.
*Park
"hi baby! (kiss sa cheeks) namiss kita sobra! (hug)"
"Uuuhm baby"
"Yes?"
"Wag kang magagalit a?"
"bakit? ano yon?"
"Gusto ko lang humingi ng space. Nafafall na kasi ako sa iba eh. Sorry ha? Pero maniwala ka. Minahal kita baby. Sorry talaga. Ayokong lokohin ka , ayaw kitang saktan. Sorry talaga."
"No baby, are you kidding? Please stop that prank!"
"No, im serious baby. Im sorry"
"Ah ganun ba? ok! Im letting you go. Pakasaya ka ha?" *bitter smile*
Tinalikuran ko na sya. Tengene pre! Ansaket! </3 Ayokong makita nya na umiyak ako. uuwi na lang ako </3
Letting go is not an easy task. When smiling feels like i must wear this lonely mask. It hurts deep inside. But i just cannot hide. That this anguish that i thought that we should have to part...
Pakshet yung tugtog dito sa taxi. Napahagulgol tuloy ako lalo :'( Ansakit talaga. Ansaket na yung akala mo di ka nya kayang mawala pero sa isang iglap nawala na sya agad. Akala mo FOREVER na yun pala hindi pa. Pakshet! FOREVER IS JUST A WORD >.< Yung promise nyang hihintayin nya yung right time .
BINABASA MO ANG
One Shot: Dati </3
FanfictionAng pag-ibig masarap pakinggan at madaling paniwalaan. Pero kung di mo kayang panindigan wag mo na lang umpisahan para walang masaktan.
