Louise's POV
Ansaket! </3 T*ng*na! Bat bestfriend ko pa? Ansaket talaga. Nandito na ko sa kwarto ko ngayon. Nang biglang kumatok pinsan ko.
"Oy Louise, sabi ni tita umiiyak ka daw? Papasok nako ha?"
Nagtalukbong ako pero tinanggal nya.
"Huuuy! Ano bang problema? Duga neto! Share share din!"
Bumangon ako tas niyakap ko sya bigla at humagulgol ako sa balikat nya. Hinagod hagod nya naman likod ko.
"Ano ba nangyare inday ha?"
"Kase Steph si Carl eh."-ako
"O? Ano break na kayo? Baket? Sayang 1 year!"-sya
"Di ko alam Steph, di ko alam. :'( Ang alam ko lang pinagpalit nya ko sa BESTFRIEND KO :'( Hhuhuhuhu :"( Ansakit Steph! :'("
"Haynakuuu! -______- Ang kapal ng mukha nila! Hayaan mo na! Ano pa bang magagawa mo? Edi move on nalang!"-sya
"Di ko sya kayang kalimutan Steph!"-ako
"Tanga! Sino ba nagsabing kakalimutan mo sya? Pwede ba yun? Di naman talaga sya yung kakalimutan mo eh. Ano ka? May amnesia? :3 Memories nyo lang kakalimutan mo! Oh kung di mo man makalimutan kailangan kahit maalala mo pa yung memories, di ka na maapektuhan"-sya
"Hayy! -__________- Kaya ko ba yun Steph? :3 Di ko ata kaya yun! Ayoko nang mabuhay! :3"
"Gaga! Ano ka baliw? Tandaan mo, the end of love is not the end of life, it should be the beginning of understanding that love ends for a reason and leaves with a lesson! Tsk! Yan tuloy, napapa english ako! :3 Bwiset to! Move on ka na lang dear! Haaa? :)"
"Bat ganun Steph? Lahat naman ginawa ko ah? Sabi nga ng iba were perfect together eh. Tsaka Steph mahal ko sya. :'( Sabi nya mahal nya din ako. :'( Nagamamahalan kami eh :'("
"DATI!"-Sya
Haaaaaays! DATI </3 Oo nga dati lang pala yun, wala na pala ngayon. Ako na lang nagmamahal sakanya. Ako? Di na ko mahal nun. Ala-ala na lang lahat. :'(
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Mahal ko sya <3
Mahal nya ko.
Mahal na mahal namin ang isa't-isa...
DATI </3
(AN: Oh yeahhh! Tapos na! sana nagustuhan nyo po :)) Feel free to comment guys! :D)
BINABASA MO ANG
One Shot: Dati </3
FanfictionAng pag-ibig masarap pakinggan at madaling paniwalaan. Pero kung di mo kayang panindigan wag mo na lang umpisahan para walang masaktan.