NAGISING ako dahil sa ingay ng kung saan. Napatingin ako sa paligid ko at napaupo bigla. Hindi pala 'yun panaginip! Jusko ano na gagawin ko nito! Tumayo ako at tinignan ang paligid. Bakit nasa kwarto na ako? The last time I checked nandu'n ako sa sofa.
"Gising ka na pala." Napatingin ako nang bumukas ang pinto. Tumango ako at may nilagay s'ya sa table ko. Damit 'yun.
"Saan ka galing n'yan?" Tanong ko sa kanya. Wala naman kasing damit eh na nandu'n sa kwarto n'ya.
"Isuot mo na lang at lumabas ka na. Uuwi ka na. 2 days ka na pala'ng nandito. Siguro ay hinahanap ka na sa inyo."
Muntikan na ako'ng mapaupo nang marinig ko na 2 days na pala ako dito! Gosh! Kinuha ko ang damit at mabilis sinuot 'yun. Pero,mababasa naman ako ulit di'ba kasi nga lalangoy kami?
Pagkatapos ko ay bumaba na agad ako at napatingin ako kay -- ano ba pangalan n'ya? Mamaya tatanungin ko na lang ngayon ay kailangan ko ng umuwi!
"Nakahanda na ang submarine sa lagoon,halika na du'n ka na lang Kumain." Tumango ako at sumunod sa kanya. Pumasok kami sa lagoon at pinagbuksan n'ya ako. Such a gentleman.
"2 days tayong nagsama pero hindi ko alam kung ano ang pangalan mo. Can I have your name?" Umupo na ako at sumunod naman s'ya.
"Silver. Just call me Silver." Ngumiti ako dahil sinabi n'ya. Kahit ang lamig ng personality n'ya ay inalagaan n'ya pa din ako.
"You own this also right?" Tumango na lang s'ya.
Haba'ng pataas kami ay kumakain ako. Tinignan ko ang paligid. Hindi pa din ako makapaniwala na nandito ako ngayon sa pinakamababa'ng bahagi ng Pacific ocean na hindi ko akalain na makakapunta pala ako. Scientist and and yet nagi'ng diver. You kidding me.
Napangiti ako dahil sa nangyari. Hindi ko alam kung missing na ba ako du'n sa taas dahil sa 2 days na 'yun alam ko may ginawa na sila'ng search and rescue,sa Dad ko pa lang ay alam ko na 'yun ganu'n sila kaOA. Pero,hindi ko naman sila masisisi dahil ang tigas talaga ng ulo ko. Bumuntong-hininga ako dahil sa kagagahan ko.
Pero,hindi dahil du'n ay hindi ko makikita ang ganda ng nasa baba ng deep sea na'to. Hindi ko alam na meron pala'ng mas maganda pa sa lupa,hindi ako nagsisisi na nakababa ako dito and i know nag risk ako for this. Worth it naman eh isusulat ko ito sa diary ko. New experience I guess?
"Ano ang iniisip mo? You're quite." Napatingin ako kay Silver na ngayon ay Nakatingin na din pala sa'kin.
"Iniisip ko lang kung ano ang mangyayari mamaya sa taas,kasi alam mo naman baka ano na ang iniisip nila mom du'n baka nga ay patay na ako sa isip nila eh OA pa naman 'yun." Napatawa ako dahil sa sinabi ko.
Talaga naman'g OA talaga si Mom. Kahit nga hindi ako makauwi agad ng 7pm ay iniisip n'ya na baka ano na ang nangyari sa'kin. Hindi ko alam kung bakit ganyan s'ya,siguro ay takot lang s'ya mawalan ng magandang anak kaya ganyan sila.
"They must be worried about you." Tumango ako bilang pagsang-ayon sa sinabi n'ya.
"Eh ikaw ba? Hindi ka ba hinahanap sa inyo?" Tanong ko sa kanya haba'ng tinatapos ko ang pagkain.
"Hinahanap din minsan and they're worried about me because of my actions. But,i know they're okay no one can harm them it's close city." Hindi ko maiintindihan nguni't ay napangiti ako."Malapit na tayo nakikita ko ang yacht na pinahanda ko."
"S-seryoso? Sa'n ka ba nagsusuot kagabi at hindi ko namalayan?" Di makapaniwalang sabi ko. Para'ng minutes nga lang ako natulog eh.
"You fell asleep that's I called my friend to get a yacht for you,so you can leave this place because your parents are worried about you."
YOU ARE READING
OUR DISTANCE
RandomI am from Philippines and he's from Outer space,we are hundred miles away. But,distance is just a word and love is the path to close the widest distance.