Arkadaşlar uzun süredir yazmıyorum çünkü yazacak vaktim olmadı bunun için hepinizden özür diliyorum. Bu bölümü bana destek olan bocemm ayçama ithaf ediyorum. Bölüm çok uzun değil. Yorumlarınızı bekliyorum.Hepinizi çok seviyorum.Okuyup destek verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Çöreklerim ^.^ ^.^ ^.^ ♥♥♥
Medya : Kayhan ZAĞLI
******************************************************************************************
Psikoloğun beni ikaz etmesiyle kendime geldim.
- " Anlatacak mısın ? " dedi.
Bir süre dondum sonra kelimeler ağzımdan dökülmeye başladı.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
O gün 13 Aralık gecesi en yakın arkadaşım Esilanın evine gitmiştim.Kapıyı babası Haluk açmıştı.Bana iğrenç bir bakış atıp " Hoşgeldin canım " dedi.
" İyi geceler esila evde mi ? " dedim tedirgin bi şekilde.
" Hayır dışarı çıktı " dedi keskin bakışlar atarak. " Peki iyi akşamlar " dedim tam arkamı dönüp gidiyordum ki kolumdan tutup beni içeri çekip duvara yasladı, öpmeye çalışıyordu ben çırpındıkca canımı daha çok yakıyordu en sonunda çabalamayı bıraktım takatim kalmadı , o anda tüm hayatımı ,hayallerimi benden aldı. Ne kadar iğrenç bir histi. Beni yasladığı duvarın orda masa vardı vardı ve üstünde bir vazo vardı vazoya uzandım vazoyu tam kafasına geçirecekken yere düştü birden ve çok terliyordu hiç dokunmadan çıktım evden. Ağlayarak eve gittim ve kendimi odaya kapattım.Annem ne olduğunu ısrarla sormasına rağmen anlatmadım çünkü onların en değerlileri bendim eğer bana birşey olursa çok üzülürlerdi. Babam zaten rahatsızdı bana olanı duysa kötü birşey olur diye ağzımdan tek kelime çıkmadı.Ertesi sabah gözümü gece ağlayarak ıslattığım yastığımdan telefonumun çalmasıyla açtım. Esila arıyordu, açmadım. Çok ısrarcıydı, mesaj attı. " Babam dün kapının önünde kalp krizi geçirmiş ve öldü. Yüzünde ve kollarında tırnak izleri vardı.Yerde ise senin küpen. Olanlar için çok üzgünüm.Onun adına senden özür dilerim.Annem çok kötü oldu bu olanları kimseye anlatmazsan sevinirim. Tekrardan onun adına özür dilerim, bir daha onun adına hiçbir şey görmeyeceksin beni ve annemi. " Mesajı okurken gözlerimden yaşlar döküldü.Kendimi birazda olsa rahatlatmak için banyoya girdim.Vücudum da dokunduğu yerlere su değdikce canım acıyordu.Aynadan kendime baktım ve bir kez daha tiksindim kendimden.Banyodan çıktım, saatlerce ağladım, ve düşünmediğim tek bir saniye olmadığını farkettim.Ne zaman gözümü kapatsam aklıma geliyordu.Günler günleri kovaladı, haftalarca , aylarca temel ihtiyaçlarımı karşılamak haricinde hiçbir şey için odamdan çıkmadım. Sürekli müzik dinliyor ve ağlıyordum çünkü acımı sadece müzik dinlemek ve ağlamak rahatlatıyordu.Annem ve babamın yoğun baskısı üzerine buraya gelmek için aylar sonra evden dışarı çıktım. "
Diyerek beynimde ki kelimeleri bitirdim.Kafamı psikoloğa çevirdiğimde boş ve acıyan gözlerle bana bakıyordu işte o an kendimden bir kez daha tiksindim, ne kadar acınacak bi halde olduğumu birkez daha farkettim.Göz yaşlarım beynimi yönetmeye başladı.Psikolog kalktı yerinden ve yanıma geldi.Yüzümü o sıcacık ve samimi ellerinin arasına alarak başladı cümlesine.
" Yaşadığın olay herkes'in kaldırabileceği birşey değil.Kimi insanlar intihar girişiminde bulunuyor.Görüyorum ki sen çok güçlü bir kızsın ama keşke ailene anlatsaydın sana destek çıkarladı yanında olurlardı."
Bana " anlatacak mısın ? " der gibi baktı ve hayır cevabını vermeden tekrardan göz yaşlarımı döktüm.O an ne yapmam gerektiğini bilmediğimi farkedip hızlıca çıktım odadan, ağlıyordum.Kızarmış ve sulu gözlerim o çocuga takıldı.Bana bakıyordu hemde çok şaşkın bi şekilde.Ne yani hayatında hiç ağlayan bir insan görmemiş miydi ? Ukala.Gözleri ondan çevirip koşarak merdivenlerden indim ve eve doğru yürüdüm.Eve yaklaştığımda göz yaşlarımı silip zili çaldım.Kapıyı annem açtı.
" Ne oldu kızım ? " dedi. Şaşkınca ve acımsar bi şekilde bakarak.Gözümün kızardığını farketmiş olmalı.
" Hiçbir şey annecim " diyerek odama yöneldim.
Hemen üstümü değiştirdim.Hava almak için yavaş adımlarla ve sulu gözlerimle balkona yöneldim ve aşağıda bana bakan bir çift gözle karşı karşıya geldim.Neler olduğunu anlamaya çalışırken kafasını sağ omzuna yatımış boş gözlerle bana bakıyordu.
