Kişiseldir ,kendi dünyanda kurgularsın sevgiyi ,anlamlandırırsın
İnsan önce ilgiyle sever ,uzaktan uzaktan, onun dikkatini çeken bir yönü vardır ,bir farkı sanki bir işaret taşır sadece sana özel
İnsan konuşunca sever ,konuştukça ağzından ipek salgılarsın ve ipekten iki kişilik bir koza örersin .O kozada yaşayabilirsin sonsuza kadar ,öyle hissedersin
İnsan izleriyle sever , ayak izleri uysun ,adımları tutsun ister
Parmak izlerimizi -bize özel olması ne lütuf- birbine parmak izini ve yara izlerini gösterirsin.
İnsan düşününce sever, geriye sararsın bütün anları .Tekrar okursun yazılarını ,aklından geçer ayrıntılar
İnsan bir kahveyle ,bir çayla,bir kitapla,bir resim kitabıyla sever belki.
Sayfalarını beraber çevirir şiir okursun ya da bir tabloyu anlatır sana
İnsan yanlışlarıyla sever ,sivri yönleriyle sakınarak ya da sakınmayarak .Sıradanlıkla seversin .
Bir görüntünün paralel iki ayna arasında sonsuz yansıması aslında mutlu anlar.(Yürüyüşler, şakalaşmalar, ay ışığı, müzikler , çiçekler)
İnsan; sıcaklıkla ,bencillikle ,hayalle,hayal kırıklığıyla ,farklı yaşlarda farklı biçimlerde yeniden ,bir kere ,farklı yoğunlukta ,el üstünde ,göz altında ,el altında ,baş üstünde ,kalbinin atardamarında sever .
Kolera Günlerinde Aşk'tır aşkın her bir hali
Ve sevginin değerli ,mutlu hissettiren her türlüsü güzel .Sevgiyle kalın
