Dear Diary,
Nalulungkot nanaman ako, lagi nalang akong napapagalitan sa bahay. Sabi nila, ang tamad-tamad ko daw. Pero ang totoo naman hindi lang nila na-aappreciate yung mga maliliit na bagay na ginagawa ko para sa kanila.
Minsan din naiinggit ako sa mga kapatid ko, sila kasi madalang pagalitan at mas madalas alagaan. Ako, kahit masama na yung pakiramdam, inuutus-utusan pa din.
Nahiling ko pa nga minsan na sana magkasakit ako nang malala para alagaan din nila 'ko :<<
Pero binabawi ko din agad! Naiisip ko kasi yung mga kailangan kong habulin sa school pag nagka-totoo yung wish ko.
