Whatever

#4 Nie mam już nikogo🙊💔

-Paulina! Paulina wstawaj! - Obudziły mnie krzyki mamy.
-Stało się coś? - Zapytałam zaspanym głosem
-Muszę wyjechać na 2 tygodnie. Zlecenie mam w Niemczech. Zostaniesz sama. Dasz sobie radę. Zostawiam Ci 1000 złotych. Lodówka jest pełna.-
-Dobra-
Byłam bardzo zadowolona. Kto nie marzy o tym aby chociaż przez chwilę pomieszkać samemu. Robić zakupy. Zapraszać gości. Robić co się chce. No i będę mogła zaprosić do siebie Łukasza. A przede wszystkim w spokoju sobie popłakać jak będę tego potrzebowała.
-Kochanie spieszy mi się za pół godziny mam autobus. Pa-
-Cześć-
Mama trzasnęła drzwiami i szybko odjechała swoim czarnym Peugeotem.
-Tak nareszcie! - krzyknęłam sama do siebie.
Przebrałam się i ogarnęłam. Wzięłam 20 złotych i poszłam do Żabki. Kupiłam 2 rogaliki z czekoladą i smoothie truskawkowe. Poszłam na spacer. Jadłam śniadanie oglądając YouTube. Nie widziałam Łukasza, który podszedł do mnie od tyłu, żeby mnie wystraszyć.
-Booo! -krzyknął rozbawiony
Spadł mi telefon na chodnik.
-Łukasz! To nie jest śmieszne! -
Sięgnęłam mojego IPhone'a 8, który nie chciał się włączyć.
-No nie! Rozwaliłeś mi telefon. Matka mnie zabije. -
-Spokojnie. Odkupie ci go ok? -
-Dobra. - przytuliłam go
-Co tutaj robisz? -
-Jem, nie widać? -
-Nie hahahah-
-Śmieszy cię coś? -
-Nie-
-Mama wyjechała na 2 tygodnie do Niemczech. Chcesz to możesz wpaść. Mam wolną chatę. -
-OK. Jedziemy teraz po ten telefon? -
-No możemy. -
Pojechaliśmy Media Expert.
-Ten bierzemy. -
-To IPhone 8?-
-Tak. -
-OK to idziemy do kasy.-
Kupiliśmy ten telefon. Po drodze do mojego domu ustaliśmy w sklepie.
-Poczekaj pójdę po jakieś piwo. -
-Nie przesadzaj za bardzo. Nie chcę się, aż tak bardzo upijać. -
-OK-Uśmiechnął się, aż było widać jego dołeczki.
Poszedł do sklepu, a ja poszłam się przewietrzyć. Kupił 8 piw i prezerwatywy, których nie widziałam.
-Jestem. -
-Już wsiadam, chwilka. - poprawiłam spodnie i wsiadłam do Audi.
Dojechaliśmy do domu.
-Już otwieram tylko muszę klucze znaleźć. -
-OK-poprawił włosy ręką
Weszliśmy do domu.
-Rozbierz się i zapraszam do swojego pokoju. -
Weszliśmy do mojego pokoju.
-Siadaj, rozgość się. -
Włączyłam jakiś film na laptopie.
-Dokończymy to w czym ostatnio przeszkodziła nam twoja mama? - Spytał całując mnie w szyję
-Możemy... -
Łukasz zrzucił z siebie ciuchy. Następnie rozebrał mi koszulkę.
-Ale ty szczupła jesteś? Masz jakąś anemie czy coś?! -
Odsunęłam się od niego. Uraziło mnie to. Może przesadzam. Ale jestem strasznie wrażliwa. To moja wada i zaleta.
-Sorry, ale jednak nie mam ochoty.... -
-Czemu? Przecież mówiłaś, że chcesz! No chodź tu przepraszam cię. - Znowu zaczął mnie całować i rozpiął mi stanik. -
-Przecież mówię, że nie chce!- Zasłoniłam się kocem
-O bożee... -
-Jak ci się nie podoba to tam są drzwi.-wskazałam mu palcem na moje drzwi od pokoju
-Co ci odbiło? Najpierw mówisz, że chcesz się ze mną bzykać, a teraz ci się nagle odechciewa!
-Dobra wyjdź i mnie nie obrażaj! -
-Al... -
-Wypad! -
Łukasz się ubrał i wyszedł z mojego domu trzaskając drzwiami.
-Boże czy wszyscy muszą być tacy sami? - rozpłakałam się-Może jednak to życie to zły pomysł.-
Postanowiłam, że przestanę odbierać telefony od wszystkich oprócz mamy i nie będę wogule wchodzić na social media. Jak postanowiłam tak zrobiłam. Wieczorem miałam już mnóstwo wiadomości od Łukasza i mojej przyjaciółki Karoliny. Nie mam żadnej prawdziwej. Karolina to prawdopodobnie taka sama Suka jak Laura. Nie mam nikogo komu by na mnie naprawdę zależało. Wstawiłam na Facebooka jeszcze takiego posta.
,, Raz pod górkę, raz z górki" Niestety u mnie zawsze pod górkę🙁😢😭🙊💔
Zjadłam kolacje. O 22 poszłam się umyć, a następnie spać. Też macie czasem wrażenie, że jesteście z tym wszystkim zupełnie sami? A decyzji jest tyle, że nie możecie sobie z tym poradzić?

I jak? Może być? Te ostatnie 2 zdania naprawdę mnie dotyczą. Piszcie czy też tak macie 🙊💔
Zuzia💕
PS. Chciałam wam powiedzieć, że to nie jest moje prawdziwe imię. To jest moje 2 imię. Przepraszam, ale nie chciałam, żeby ktoś znajomy to czytał.