yolculuk 2

64 5 8
                                    

sabahın ilk ışıklarına  karşı zor bela gözlerimi açtım ve rutin işlerimi yapmaya başladım kahvaltı yapmadım çünkü pek sevmem sabahları kahvaltı yapmayı  dışarı çıktım ve şöför bekliyordu beni eşyalarımı kargoya vermiştim yanımda sadece sırt çantam vardı onun  dışında yanıma birşey almamıştım zaten bu arada kıyafetim .                                                                                                                   

 sonra arabanın yanına gittim kapıyı şöför açtı  bende bindim                                                                          

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

 sonra arabanın yanına gittim kapıyı şöför açtı  bende bindim                                                                          

 şöför- günaydın öznur hanım lütfen kemerinizi takınız 

öznur- sanada günaydın da korumalar neden geliyor bizmle

şöför -şey hanımefendi babanız öyle istedi güvenliğiniz için

öznur - ah tanrım sanki bana kim napıcak 

şöför -gidelimi artık  hanımefendi 

öznur- gidebiliriz

 arkanızda 5 araba  ve önünüzdede 5 araba ve iki  yandada 5 araba var acaba niye sanki noluca küçüklüğümden beri böyle zaten iki adım öteye gidemem tek başıma büyüdükçe bu olay beni iyce sıkmaya başladı zaten havalimanına gidene kadar kulaklıkla şarkı dinledim ve varmıştık özel uçakla gidicektik masraf havalimanına geldiğimizde annemle babamda oradaydı  bana baktı ikiside gülümsedi küçüklüğümden beri evde eyitim gördüm ünüversite gitmeye benim içiç en güzel yönü dışarıda eyitim almam olucaktı hemen vakit kaybetmeden onlara sarıldım onlarada bana nekadar beni sıksalarda onları canımdan bile çok seviyorum

annem- kızım korumalar şey bak

öznur- anne bak sizi çok seviyorum ama beni çok sıkıyorsunuz

babam - ama kızım biz

öznur-ama siz ne baba  artık büyüdüm baba arkadaşım bile yok lütfen beni artık anlayın benimde biraz nefes almaya ihtiyacım var lütfen

annen - kızım bak gerçekleri bilmiyorsun

öznur -neyi bilmiyorum anne ozaman bırakında öğreniyim 

babam -kızım sana şimdi söyleyemeyiz ama zamanı gelince herşeyi anlatıcağız annenle güzel kızım

öznur- baba ben daha fazla sizi dinlemek istemiyorum beni sıkmayın benimde 

hemen oradan uzaklaştım ağlamam şiddetleniyordu hergeçen   saniye hemen oradan uzaklaştım uçağa bindim uçak yolculuğu boyunca uyudum ve sonra uçaktan indim havalimanın dan çıktıktan sonra arabamı aldım ve kargodan eşyalarımı aldıktan sonra evime sürmeye başladım.

sen ve benHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin