Gökkuşağı Apartmanı

5. Bölüm - Er Murat'ı Kurtarmak

" Şey, pardon ? Sen az önce ismim Yakut mu dedin ?"

"Evet, öyle dedim, ne oldu ki ?"

" Şey, benim bir tanıdığımın da ismi Yakut da ondan şaşırdım. " 

" Anladım. Benim ismim nadir olsa da ben de rastlıyorum adaşım olan bir kaç kişiye. "

İsim konusunu değiştirmek için bir şey bulmam gerekiyordu. Hem, isimleri aynı diye illa ki aynı kişi olmaları gerekmiyordu değil mi ?

 " Hayırdır, sen nereye böyle ? Benim nereye gittiğim malum ya ? " dedim gülümseyerek ve elimdeki çöp poşetini hafifçe yukarı kaldırarak. 

" Çöp atmaya ?" diye sordu o da gülümseyerek. 

" Aynen. " dedim ben de gülümsemesine karşılık verirken.

" Ben de bakkala diye çıktım ama bilmiyorum buralarda bakkal var mı ? Sen biliyor musun bakkalın yerini ? " 

Gözlerimi devirdim ve gülümsedim.

" 11 senedir burada yaşıyorum ben. Gel, hadi yürü. Sokağın sonunda Bülent Abi'nin dükkanı var. " 

Yolumuz aslında 5 dakika bile sürmeyecek bir yolken, bizim havadan sudan boş boş konuşmalarımız ve Yakut'un sürekli beni durdurarak sağı solu gösterip, sorular sorması yüzünden 10 dakika geçmesine rağmen hâlâ dükkana varamamıştık.

" Yakut, abi tamam anlıyorum seni. İzmir'e ilk defa gelmişsin, yeni geldiğin bir yeri tanımak istiyorsun ama bak dükkan şurada. Hadi, gidip alalım be abi ne alacaksak ? "

" Doğru, haklısın özür dilerim. Oyaladım seni de. "

Ben bunu der demez pişman olmuştum çünkü yüzündeki o bir şeyler öğrenmek isteyen neşeli çocuk gülümsemesi bir anda sönmüş, yüzü düşmüştü.  

'Bok vardı da üzdün çocuğu.' diye düşündüm kendi kendime. Haklıydım da. Onun hevesini kırınca ne geçmişti elime ? Hiç bir şey.

Bu düşüncelerle, hiç konuşmadan girmiştik Bülent Abi'nin dükkânına.

Dükkâna önden ben girdim ve selam verdim Bülent abiye:

" Kolay gelsin, Bülent Abi. Nasılsın ?" 

Bülent abi, sesimi duyar duymaz arkasını döndü ve bizi gördü:

" Oooo. Hoşgeldin, hayırsız. Nerelerdesin bakalım sen son zamanlarda ? Murat'ı görürdüm ara sıra, şimdi o da yok oldu ! Nerelerdesiniz bir anlasam ? "

Bülent Abi'nin daha olan biten hiçbir şeyden haberi yoktu. Ne kardeşlerimi bulduğumdan, ne de onların yanıma taşındığından.

" Abim, ben sana olanları daha müsait bir zamanda anlatsam olur mu ? Şimdi ben bir arkadaşı getirdim de. Karşıma daha yeni taşındı. İzmir'i de pek iyi bilmiyormuş. "diyerek arkamda boş boş dikilmekte olan Yakut'u öne sürdüm.

" Öyle mi ? Gel, gel bakalım delikanlı. Söyle bakalım, ne istiyorsun ? "

" Ben bir paket Parlement alabilir miyim ? "

" Al bakalım delikanlı da sen daha çok gençsin yahu. Şu mereti bırakıversen olmaz mı ? Tazecik çocuksun. Yazık yahu. Yine de bana düşmez tabii. "

Bülent Abi, daha önce gördüğüm hiç bir esnafa benzemiyordu. Diğer bakkallar, yüksek sigara fiyatlarından dolayı ' Ne yapsam da daha çok sigara satsam ? ' diye düşünüp, akıllarınca kâr hesapları yaparken Bülent Abi, satışından en çok para kazandığı sigaradan adeta nefret eder, sattığı sigara paketini size verirken dünyanın en iğrenç işini yapıyormuş gibi yüzü buruşurdu.