Kapag ang BITTER, na- inlove...

Chapter 2

"Of all the things ba naman ngayon mo pa ako pinaghinalaan? Three years na tayo Carl!", sigaw niya sa akin habang nakakunot ang noo. 

"Maraming nakakita! 'Wag mo akong gawing tanga!", tugon ko sa kanya nang hindi ko na mapigil ang sarili ko. 

" Sa kanila ka pa ba maniniwala? I am your girlfriend at three years na tayo! Kilala mo ako kaya sa akin ka dapat maniwala!", sabi niya. 

"Oo nga, three years na tayo at sa tinagal- tagal ba naman natin ngayon mo pa ginawa sa akin 'to?", nasabi ko nalang nang biglang pumatak ang luha ko. 

"Kilala kita at alam ko kung kelan ka nagsisinungaling sa akin." ,dagdag ko pa. 

Panandaliang nanaig ang katahimikan sa aming dalawa. 

"Oo. Tama ka! May iba na akong mahal at wala ka ng puwang sa puso ko. Siguro tama na. Tama na ang tatlong taon para sa ating dalawa. Hindi na kita mahal!", tugon niya sabay talikod na waring naghahandang mag- walkout pero bago niya nagawa ito ay nakatugon na ako sa kanya. 

"Pero bakit? Bakit? Anong mali sa akin babaguhin ko 'wag mo lang akong iwanan. Parang awa mo na. I'm begging you. ", pagsusumamo ko sa kanya ngunit tuluyan niya na akong iniwanan. 

Nagpasya na akong umuwi na lang sa bahay at magkulong sa room ko. 

"Hindi na kita mahal!"

"Hindi na kita mahal!"

"Hindi na kita mahal!"

Mga salitang pauli-ulit na gumugulo at patuloy na nanunuot sa isipan ko noong mga panahong iyon habang nagkukulong ako sa kwarto ko at hindi alam ang gagawin. Napakasakit ng ginawa niya. Natigilan ako at napaisip. 

"Paano niya nagawa sa aking iyon? Masaya naman kami noo eh." nasabi ko nalang. 

$flashback$

Third year highschool ako noon. 14 years old. Katulad ng normal na estudyante I'm wearing uniform at normal din ang pakikitungo ko sa mga taong nakakasalamuha ko. Even though I'm nerd in terms of my looks, but I have friends naman. This is our first day of school kaya dapat ipakita ko na ang kagalingan at katalinuhan ko. Palibhasa ang iban kong classmates ay paglalandi lang ang inaatupag sa school. Naghahanap ng gwapo o maganda. ang iba naman ay war freak na walang alam na gawin kundi maghanap ng gulo at sakit sa katawan. Hay nako. ~~~

"Okay class Goodmorning." entra ng teacher namin na ngayon ko lang nakita ever sa school namin. 

" I must introduce first myself to all of you. I am Mrs. Thelma Montalban and I am new in this school at you are the very first advisory class na hahawakan ko. So this is the time naman to introduce yourselves."

At dahil ako ang nasa unahang seat kaya ako ang unang nagpakilala.

"Goodmorning Ma'am and classmates. I am Carl Aguas. 14 years old. Nice to meet you!"

Hanggang sa lahat na kami ay nakapagkilala na. Then from inside of our classroom I saw a student who passed though the corridor and I think I'm interested in her so ayun, hinagilap ko siya sa school then I saw her standing beside the gate at sa tingin ko hinihintay niya ang sundo niya. Then I walked and nilapitan ko siya at tinabihan pa. 

"Hi.", sabi ko sa kanya pero hindi ako nakatingin sa kanya at diretso lang ang tingin ko sa malayo dahil nahihiya ako.

"Ganito na ba mga tao dito ngayon. Talking to other people without looking at him/her?" sarcastic na sagot niya.

Sabi ko na nga ba kaya ayokong humarap sa kanya dahil nakikita kong may ganito siyang personality. the I replied," Sorry. I just want na kung pwede maging friends tayo. If ever na pwede lang naman."

" I'm not talking to strangers." reply niya sa akin. 

" Sungit naman!" parinig ko sa kanya. 

"Sino ang masungit?" sabi niya habang pinandidilatan ako ng mata.

"Huh? Wala akong sinabing ganyan ah sabi ko kung gusto mong sumabay ka nalang sa akin pauwi tutal padating din naman ang sundo ko eh." sabi ko sa kanya. 

"As I said, I'm not talking to strangers at malay ko ba kung anong krimen ang pwede mong gawin sa akin habang nasa kotse niyo." masungit na wika niya sa akin. 

"Okay sige ikaw bahala. I think wala naring tao dito at mukhang hindi kana masusundo ng service mo at pag naiwan ka dito, baka hindi malayong mangyari ang iniisip mong krimen." natatawang sabi ko. 

"Ah---eh--sgie na nga!", sabi niya.

Nakasakay na kami sa kotse at hindi siya kumikibo. 

"Ano nga palang pangalan mo? tanong ko sa kanya. 

"Trishia." matipid na sagot niya.

"Ah, Trishia. Pwede ba kitang maging bestfriend?", alok ko sa kanya.

"At ang kapal din naman ng mukha mo no, hindi porke pinasakay mo ako sa kotse niyo ay pwede na ang ganyan. At saka for your information kakakilala lang natin no. Malay ko ba kung may masama ka lang binabalak sa akin?" inis na sabi niya sa akin.  

Nagulat siya at napaatras sa kinauupuan niya hanggang sa mapunta na siya sa dulo ng backseat ng sasakyan namin dahil unti- unti kong inilapit ang mukha ko sa mukha niya. 

"Ayaw mo ba talaga akong maging bestfriend o kung gusto mong..." bago ko pa matuloy ang sinasabi ko ay napapayag ko na siya.

"Bestfriends na tayo ah." sabay akbay ko sa kanya. 

"Bestfriend na nga kita pero wala sa pinag- usapan natin na pwede mo na akong akbayan!" sabay tanggal sa kamay ko. 

"Sunget!" sabi ko sa kanya bilang pang- aasar.

"Che!" sabi niya na inis na inis na.

Nakarating na kami sa bahay nila at bumaba na siya ng sasakyan. 

"Hindi ka manlang ba mag-tthank you sa akin?" tanong ko sa kanya.

" At bakit naman ako mag-tthank you, for the first place hindi ako ang nagpumilit na sumakay diyan sa kotse niyo. Che!" sabay irap sa akin habang papasok ng bahay nila. Infairness, mayaman pala itong si Trishia pero mas mayaman parin ako. 

Nakauwi na ako sa bahay at habang gumagawa ako sa room ko ng assignments, natatawa ako dahil naiisip ko parin na nagkaroong na ako ng bestfriend for the first time. At first time ko ding gawin ang ganoong bagay sa tanang buhay ko dahil nasanay ako na halos sarili ko lang ang kausap ko sa sobrang nerdness ko. Pero hindi parin maalis sa isip ko kung bakit nagkaroon ako ng interes sa babaeng yun eh nun ko pa nga lang siya nakilala eh. Infairness din naman may kagandahan din itong si Trishia. Kakaisip kjo hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. 

Vote this chapter please. thanks. Put your reactions sa comments po. Salamat!

Wait for the next chapter. Paano kaya magsisimula ang friendship ni Trishia at Carl? Abangan!

=)