sky

H3

Om twaalf uur waren we klaar, stiekem had ik gehoopt dat het langer zou duren. Het was fijn om bij hem in de buurt te zijn. Terwijl Jack ons werkstuk afprintte liet ik me weer op zijn bed vallen. Zijn kamer had iets rustgevends. Ik begreep wel waarom hij hier veel tijd doorbracht, zijn huis was enorm, en zelfs dat was zacht uitgedrukt. In deze kamer kreeg je het gevoel dat je in een normaal huis lag. Mijn vader zou elk moment kunnen binnenwandelen om te vragen of hij wafels voor me moest bakken. Jack zijn vader was niet zo iemand, ik vroeg me af of hij altijd zo geweest was of dat hij in de loop der jaren zo geworden was. Ik deed mijn ogen dicht. Stel je voor dat mijn vader ook zo was, ik denk dat ik me dan ook zo gedragen als Jack. Ik begon hem steeds meer te begrijpen. Het was me al opgevallen dat hij veel in mijn hoofd zat. En dat was niet gewoon omdat ik veel met hem omging. Ik vond hem leuk. Ik voelde mijn wangen rood worden. De geur in deze kamer was lekker, zoals Jack zelf. Zoet maar ook fris met iets kruidigs. Plotseling voelde ik sterke handen rond mijn middel. Ik schrok en draaide me om zodat ik recht tegenover Jack kwam te liggen. 'Sorry, het was niet de bedoeling om je te laten schrikken.' Zijn hand lag nog steeds om mijn middel en ik hoopte dat hij me nooit meer zou loslaten. Het was vreemd hoe we naar elkaar waren toe gegroeid. 'Je hebt een leuke kamer.' 'Ik vind hem zelf nogal gewoontjes.' en hij haalde zijn schouders op waardoor ik zijn handen voelde bewegen rond mijn middel. 'Ik denk dat het eten bijna klaar is. Zin om naar de keuken te gaan?' Ik knikte, de woonkamer was al zo groot, zou de keuken ook zo zijn? Toen we in de gang stonden rook ik een vreselijk lekkere geur en mijn maag begon te grommen. Mijn ontbijt bestond deze ochtend uit twee yoghurtjes en een stukje getoast brood. Nu ik niet meer met mijn gedachten bij het werk zat merkte ik dat ik honger had gekregen, en nog geen klein beetje! De keuken was zoals verwacht heel modern en proper. Er stond een vrouw van iets rond de dertig, dat denk ik tenminste, in kookpotten te roeren. Ze had een grote bos bruine krullen die samengebonden in een dot op haar hoofd zaten. 'Hy Carice, is het eten bijna klaar? Ik rammel zo'n beetje.' De vrouw keek op en keek van Jack naar mij en moest glimlachen. 'Zou je me niet eerst eens voorstellen aan deze jongedame?' 'O, Carice dit is Skye. Skye dit is Carice. Wat eten we eigenlijk' Carice moest lachen:'Wat is hij toch een gentleman he.' Ze gaf hem een stomp tegen zijn arm dat hem onmogelijk pijn had kunnen doen. Toch betrok hij zijn gezicht. 'Sorry Carice, terug vriendjes?' Hij maakte een pruil gezicht waardoor ik moest giechelen. 'Zo Skye, lust je macaronie?' Jack wreef in zijn handen, dus hij was dol op macaroni. 'Ja hoor mevrouw.' 'O alsjeblieft, zeg maar gewoon Carice. Mevrouw klinkt zo oud.' Ik glimlachte naar haar en knikte. Jack had gelijk, deze macaroni was echt verrukkelijk. 'Wauw Carice, dit is echt de lekkerste macaroni die ik ooit al gegeten heb!' 'Zie je wel Carice, ik ben echt niet de enige die dat zegt.' Jack gaf Carice een knipoog. 'Ik stel voor dat ik deze boekenwurm maar eens de boekenkamer ga laten zien. Kom je mee Skye?' 'Ja graag, maar moeten we niet eerst helpen met opruimen?' 'Nee hoor, ik ruim dit alles wel op. Laat jij Skye de bibliotheek maar zien.' De boekenkamer, hoe Jack het noemde was echt een understatement. ibliotheek was echt wel veel gepaster. Het was een reusachtige kamer, met een wenteltrap die je leidt naar de tweede verdieping. Zelfs de lokale bibliotheek moest onderdoen voor deze. 'Hoe heeft Carice al deze boeken al kunnen lezen?' 'Nou, ze werkt hier al heel lang. Ik denk zelfs al vanaf mijn geboorte. Mijn ouders hadden geen tijd om voor me te zorgen dus kwam zij. Sindsdien is ze altijd meer een moeder voor me geweest dan mijn echte. Ik denk dat ik haar eigenlijk maar een paar keer zie per jaar. it jaar was ze er zelfs niet op mijn verjaardag.' 'Wat erg voor je.' 'Ach, ik ben het gewend. Zoek jij nu maar een boek uit.' Dat was nog gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik wist zelfs niet eens waar ik moest beginnen met zoeken. Na een uur was het me dan toch gelukt om een selectie te maken. Ik nam uiteindelijk drie boeken mee naar huis. Toen Jack me naar huis reed vertelde hij me dat Carice er op stond dat ik nog eens kwam eten. 'Ze wou haar kookkunsten nog eens gebruiken. Voor mij moet ze meestal hetzelfde maken.' 'Ze hoeft echt niet zo veel moeite te doen voor mij hoor.' 'Het is de eerste keer dat ik iemand meeneem naar huis die haar eten apprecieert. Ze zit volgens mij nu al een hele menu uit te zoeken. Als je niet komt dan breek je haar hart.' Toen hij schakelde raakte onze handen elkaar. Weer voelde ik kriebels in mijn buik. Al waren ze veel heviger dan eerst. Zou hij ze ook voelen? We kwamen aan bij mij thuis. Het huis leek veel kleiner dan toen ik vertrok. Dat had waarschijnlijk iets te maken met het bezoekje aan Jack zijn huis. 'Zo, je bent thuis.' Ik zag dat hij met iets zat. 'Is er iets Jack?' 'Nee hoor Skye.' 'O, oke.' 'Ik heb alleen een vraagje voor je.' De kriebels in mijn buik werden alleen maar erger. Mijn hart ging als een razende, het zou me niet verbazen of hij het zou horen. 'Wat is er?' 'Zou ik je maandag mogen op komen halen voor school?' Boem 'Tuurlijk.' Ik stapte uit, maar ik had geen idee of ik wel recht liep. Toen ik bij de deur aankwam was er precies een decennium voorbij gegaan. Pas toen ik de deur open kreeg, na vijf pogingen, reed Jack weg. Ik liep snel door de keuken naar mijn kamer. Als mijn ouders me zo zouden zien gingen ze vragen stellen. En dit wilde ik liever nog even voor mezelf houden. Eenmaal aangekomen op mijn kamer kon ik mijn hart echt niet meer stil houden Ik ging op mijn bed liggen en begon na te denken over wat er allemaal deze dag was gebeurd. Ik was bij Jack thuis geweest en we hadden samen ons huiswerk gemaakt. Dan hadden we samen

gegeten, nou ja, samen met Carice. Dan nam hij me mee naar de bibliotheek waar ik hem de hele tijd naar me had voelen staren. Maar in de auto had hij me gevraagd of hij me naar school mocht brengen. Mocht brengen! Hij leek zo onzeker toen hij het vroeg. Maar hij deed het toch. Ik had nooit gedacht dat hij me leuk zou vinden. Het is nu wel niet zo dat hij me op een date of zo vroeg, maar hé. Het was toch een begin of niet? Tijdens het eten zei ik geen woord, maar de glimlach was niet van mijn gezicht te krijgen.