"Πραγματικα... δεν σε λυπαμαι ουτε λίγο."
Αναφωνησε η Aelita ενω κοιτουσε τις πληγες που βρισκονταν διασκορπισμένα σε διαφορα μερη του σώματος μου καθως με βοηθουσε να βαλω το φορεμα που μου ειχε ετοιμάσει.
Ηταν ενα καταλευκο μακρύ κολλητο φορεμα με μακριά μανίκια για να καλύπτει ολες τις πληγες του σωματος μου ομως μπροστα στο μπούστο ειχε μια μικρη σχισμή που εφτανε μεχρι λιγο πιο πανω απο τον αφαλο μου.
Κάλυπτε οτι επρεπε να καλυψει και αναδείκνυε οτι... χρειαζονταν αυτοι για την συγκεκριμένη περίσταση.
Τα μαλλια μου τα εκανε ενα ατσαλο κότσο στο πισω μερος του κεφαλιού μου αφηνοντας δυο τουφες να πεφτουν ατημελητα πανω στο πρόσωπο μου το οποιο ηταν ηδη μακιγιαρισμενο με ενα εντονο μπορντο κραγιον, εντονα βαμμενες τις βλεφαρίδες, λιγο make-up για να καλυψει την αθλια σωματικη μου κατασταση και λιγο ρουζ για το φινίρισμα.
"Εσυ φταις, εσυ φταις που τον ανεχοσουν. Αρα δεν φταιει καποιος αλλος, εσυ και μονο εσυ."
"Ηταν επιλογη μου..."
Απαντησα κοφτα εχοντας χαμηλωμενο το βλεμμα μου.
Δεν μπορει να καταλάβει πως ειναι... γιατι δεν αφαιρούν απο αυτην καποιον δικο της, αυτη αφαιρει ζωες απο αλλους."Σε παρακαλώ, σε εκλιπαρω, εμποδισε το σημερινο σχεδιο. Δεν μπορω να το κανω. Δεν ειμαι εγω αυτη, σε παρακαλω δεν μπορω να βλαψω κανεναν, ουτε να πω ψεματα..."
"Ακουσε με καλα μυξιαρα, ομως το βουλωνες τοσο καιρο οταν σε εδερνε ο μπαμπακας σου, ετσι θα το βουλώσεις και τωρα και θα κανεις οτι σου πουμε, γιατι εγω η ιδια με μεγαλη ευχαρίστηση θα ανατιναξω τα μυαλα του μπαμπακα σου στον αερα αν κανεις καμια στραβη. Τωρα σηκω φτιάξε το φορεμα και ξεκινα να κατεβαίνεις γιατι εχουμε αργησει ηδη."
Μη μπορώντας να κανω ή να πω τιποτα αλλο, έφτιαξα το φορεμα μου, σκουπισα τα δάκρυα που πηγαν να εμφανιστούν στα ματια μου και ανοιξα την πορτα εχοντας την να περπατά με σταθερο βημα απο πισω μου.
Κατεβαίνοντας λοιπον προσεκτικα τα σκαλιά τα οποια κατέληγαν σε δυο άγνωστους κουστουματους ανδρες που μας περιμεναν για να μας πανε στον gala απορησα ποιοι ηταν.
Μετα καταλαβα πως ειναι οι αθρωποι του Carter οπου δουλειά τους ηταν να μας μεταβιβασουν στην δεξιωση.Ο Carter και ο Kylian ηταν ηδη στην δεξιωση. Δεν πηγαμε μαζι για να μην κινήσουμε υποψιες και μαθουν οτι γνωριζόμαστε γιατι δεν ηθελε να το ξερει κανενας αυτο.
YOU ARE READING
Saled
Teen FictionΤζόγος... μια αρρώστια που δεν ξεπερνας ποτε. Δυο επιλογες εχεις... ή τη νικη ή την ήττα. Τι γίνεται ομως οταν χάνεις διαρκώς και δεν εχεις πια τίποτα με το οποιο θα μπορουσες να ξεπληρωσεις στον πιο επικίνδυνο δολοφονο..." για να σωσεις" την ζωη...