Eyes of the Elements ft. BTS

14. De wensboom

Die dag was het ontzettend druk in het kasteel van Niminty City. Iedereen was in de weer. Yoongi, Luna, Wo-Yen en Jeong hielden in de gaten of er ergens vreemde activiteiten speelden via een digitale plattegrond die ze eerder hadden gebruikt voor de zoektocht naar Nordu, in hun avontuur van een maand geleden. Het ging zo snel, het was alweer tijd voor een nieuw avontuur. Niemand had dat verwacht. Nadia en Jimin hielpen Seokjin met het voorbereiden van het eten. Ze zorgden ervoor dat ze zo veel mogelijk energierijk eten hadden, zodat ze niet snel uitgehongerd raakten. Zo had iedereen taken gekregen. Namjoon ging met Crystal, Hoseok en Taehyung naar iemand toe. De oude wijze magiër van het rijk, Gidean. Gidean's huisje lag wat afgelegen van de drukke straten en pleinen in Niminty City. Het was een rustige plek, waar de wijze man goed kon nadenken. Namelijk, op een heuveltje. Het was een klein huisje, gemaakt van donkerbruin hout. Het was niet meer dan een stuk of acht vierkante meter, maar alles was er wat nodig was om Gideans behoeften te vervullen. Namjoon, Hoseok, Crystal en Taehyung liepen de heuvel op via het witte stenen pad, dat glinsterde als diamant in de middagzon. Toen ze aanklopten op de deur, duurde het even voordat Gidean opendeed. Hij wist al dat ze zouden komen, maar snel voortbewegen kon hij niet meer als de beste. Daarom had hij ook een wandelstok. Gemaakt van donker hout, kronkelend aan de bovenkant, met daarin, een paarse edelsteen. Het diende niet alleen als wandelstok, maar ook als scepter. Gidean opende de deur met een warme glimlach rond zijn lippen.
'Ah, daar zullen we de strijders hebben' zei hij met zijn oude stem. Namjoon vroeg of ze binnen mochten komen. Gidean deed de deur verwelkomend open, en ze gingen naar binnen. De muren waren vanbinnen bedekt met klimop, allerlei plantensoorten en tientallen plankjes met potjes erop in verschillende vormen en maten. De ene met een blauwe vloeistof, de ander met korrelig goud spul en weer een andere met zwart stof. 'Jullie komen mij om een gunst vragen, neem ik aan. Aangezien jullie van plan zijn op reis te gaan' zei Gidean, leunend op zijn stok. 'Jazeker Gidean. Wij denken dat het eens tijd wordt om de boom in jouw tuin te gaan gebruiken' zei Hoseok beleeft. De magiër knikte glimlachend en liep moeizaam naar de deur aan de andere kant van het huisje, die naar de tuin leidde. Crystal had geen idee waar ze het over hadden, maar het zou in ieder geval nuttig zijn voor hun reis. In de tuin aangekomen zag ze een boom. Het leek een normale boom, maar als je dichterbij keek, kon je zien dat tussen de kloven en gaten in de schors een gouden gloed was. Midden in de stam zat een gat. Niet groter dan de hand van een volwassen persoon. Ze kwamen dichterbij, en Gidean stopte voor de boom. 'Ik had al gedacht dat jullie hiervoor zouden komen. Deze boom is ontzettend zeldzaam, maar koningin Ferania had mij er eentje geschonken' zei Gidean. 'En hoe gaat het ons helpen op onze weg naar buiten?' vroeg Crystal. De oude man keek haar vriendelijk aan. 'Dat is het leuke. Je weet dat niet' zei hij mysterieus. Namjoon zuchtte. Daar was hij weer met zijn praatjes. In zinnen die net een puzzel lijkt van duizenden stukjes. Hijzelf wist al wel waar het over ging. Dus hij nam de uitleg over van Gidean, om Crystal alle raadsels te besparen. 'Het is eigenlijk een soort wensboom. Je legt je hand op de korst, wenst om een hulpmiddel van de situatie waar je tegenover zult staan, en in dat gat in de schors zal een object verschijnen die je nuttig kan gebruiken' legde hij uit. 'Maar wees voorzichtig, de krachten van deze boom zijn immens sterk. Alleen degenen die het vanuit het diepste van hun hart willen zullen ontvangen waar ze voor gevraagt hebben' zei Gidean. Crystal fronste haar wenkbrauwen. 'Of anders?' vroeg ze voorzichtig. Ze wilde niet dat iemand een of andere straf zou moeten begaan voor het wensen voor iets. 'Anders verander je langzaam aan in een houten standbeeld' zei Gidean, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Crystal's ogen werden groot. Ze wilde niet in een standbeeld van hout veranderen. Wie zou dat wel willen? 'Wie gaat het doen?' vroeg ze onzeker. Ze wist eigenlijk wel dat zij het moest doen, aangezien het avontuur om haar verleden draaide en zij het het liefst wilde. 'Jij' zei Taehyung plagend. Namjoon knikte. 'Jij bent degene die dit het liefst wil'. Crystal keek naar Hoseok. Ook hij knikte instemmend. 'Oh kom op!' zei ze. 'Als ik straks van hout ben moeten jullie niet mij de schuld geven'. Ze liep naar de boom en sloot haar ogen. Ze dacht aan wat ze wilde en liet de verlangens dominant zijn. Mijn verleden, mijn ouders, mijn familie, mijn afkomst, dacht ze diep. Ze legde haar hand op de schors van de boom. Iedereen hield zijn adem in, en Crystal hield haar ogen gesloten. Ze herhaalde de woorden in haar gedachten en voelde een warme energie door haar hand naar haar arm stromen. De gouden gloed tussen de schors begon sterk te schijnen. 'Het werkt' zei Hoseok binnensmonds, nog steeds niet zeker van het feit dat Crystal in hout zou kunnen veranderen. Maar hij had vertrouwen in haar. De warme energie verdween uit het lichaam van Crystal en ze hield haar adem in, bang dat ze een standbeeld zou worden. Maar er gebeurde niets. Ze deed haar ogen open. In het gat van de boom lag een goud fluwelen zakje. Niet groter dan haar hand. Ze pakte het en voelde er een object in zitten. 'Ik heb iets' zei ze. Ze peuterde het rode lint dat er omheen zat los om het zakje open te maken. Ze liet haar hand het zakje in gaan en haalde er een gouden kompas met een rode wijzer uit. 'Het is een kompas'. Ze liep naar de anderen toe en liet het zien. Op het kompas stonden letters die de richtingen aan hoorden te geven, maar de wijzer wees niet naar het noorden. Gidean pakte het van haar aan en bekeek het grondig. De rode wijzer verdween zodra hij het in zijn hand had. Hij fronste. 'Wat is er?' vroeg Crystal. Gidean liet het aan de strijders zien. 'De wijzer wordt niet aangetrokken tot het noorden, zoals alle andere kompassen. Het verdween zodra ik het van Crystal aanpakte' zei hij. Hij gaf het terug aan Crystal. De wijzer verscheen weer en wees naar het zuiden. Gidean's ogen lichtten op. 'Wat is het?' vroeg Taehyung. 'Als ik het goed heb, wijst de pijl naar dat waar je naar op zoek bent, waar je naar verlangt. Het zal jullie de weg wijzen naar de plek waar je moet beginnen, ik voorspel de kristallen poorten' legde Gidean uit. Crystal keek naar het zuiden. De poorten zijn dus in het zuiden. Morgen zouden ze vertrekken naar het zuiden. De deuren naar haar verleden en afkomst. Duizenden vragen schoten haar hoofd binnen. Hoe zou het daar zijn, wie zouden er zijn en wat zouden ze tegen kunnen komen op hun weg? Zou er gevaar komen? Nieuwe contacten? Het leek zo veel dichterbij nu.