- Kendi kendisinin bir gölgesi olarak bu dünyanın boşluğunda amaçsız dolaşmaktansa ölmüş olmak daha iyi değil mi?
-Hayatın sona erdiği yerde her şey amaçsız olarak ve duygulara dokunmadan yaşar.
-Bugün sık sık yaptığım gibi düş kurdum, hayatımın tinsel tarafı büyük oranda bu amaçsız ve değersiz düşlerden oluşur.
-Vahim olan, yolun yolcusuz olması değil; asıl vahim olan yolcunun yolsuz olmasıdır, yolsuz, hedefsiz, amaçsız, şaşkın ve seyyal.
-Ölürken ne görür insan? Her şey amaçsız, sonsuz bir karanlığa sürüklenirken, aklına sorular gelir mi?
