You don't know me

~1~

vrijdag

Ik pak snel mijn jas uit mijn kluisje en loop naar de ingang. Ik had daar afgesproken met Luna en Ivy want we zouden iets gaan doen. Ik kijk rond en zie ze voor de school op een bankje zitten. Kai zit er ook bij en zo te zien hebben ze het gezellig want ik hoor ze hier lachen. Zodra ik bij ze kom staan stoppen ze met lachen.

'Is er iets?' Vraag ik verward.

'Mae we moeten praten' Kai staat op en loopt een stukje verder zodat we ongestoord kunnen praten.

'Wat is er?' Vraag ik een beetje onzeker.

'Ik maak het uit' Zegt hij zonder enige emotie te tonen.

'Wat waarom?' Ik voel de tranen in mijn ogen maar ik knipper ze snel weg.

'Je bent gewoon zo zo..' Hij maakt zijn zin niet af en krabt ongemakkelijk aan zijn hoofd.

'Wat ben ik?' 

'Je bent saai' Komt er bijna lachend uit.

'Saai?' Vraag ik beledigd. 'Jij vind mij saai?' Herhaal ik.

'Ja je bent saai Mae, je wilt nooit mee naar een feestje en denkt alleen maar aan school.' 

Vol ongeloof kijk ik hem aan. Ik draai me om en loop naar Ivy en Luna. Ik wil langs hun gaan zitten en vertellen wat er net is gebeurt maar ze staan op lopen naar Kai en samen lopen ze allemaal weg. Ik kijk hoe ze het schoolplein aflopen en me hier alleen achter laten. Ivy draait zich nog snel even om en kijkt me bitchy aan. 

Wanneer ik ze niet meer kan zie besluit ik op te staan. Ik pak me fiets en fiets huilend naar huis. Als ik me fiets in de garage parkeer veeg ik snel mijn tranen weg. Ik ren naar mijn kamer en plof neer op mijn bed. Ik had altijd alles voor ze over en dan laten ze me achter alsof ik een of andere vuilniszak ben. Toen ik net bij hun op school kwam had ik een baan. Ik werkte bijna elke dag. Ik wilde meer tijd met hun doorbrengen en besloot daarom te stoppen. Ik ben gestopt en veranderd voor hun. 

Geluidloos rollen er tranen over mijn wangen. Ik sta op en kijk in mijn kleren kast. Lichtgekleurde spijkerbroeken, rokjes en shirtjes in allemaal verschillende kleuren. Dit is helemaal niet wie ik ben. Ik schuif mijn kleren aan de kant en pak een doos uit mijn kast. Ik open de doos en zie mijn kleren die ik droeg voor dat ik hun kende. Ik pak nog twee dozen uit de kast en open die ook. Een doos zit helemaal vol met broeken: Donkere spijkerbroeken, zwarte broeken, leggings en 2 gala jurken die ik vaak nodig had tijdens het werk. De tweede doos zit vol met shirtjes: Donkerblauwe, bordeaux rode, zwarte, grijze en een paar witte. In de laatste doos zitten truien en jasjes: Donker gekleurde truien, zwarte spijkerjasjes en leren jasjes. Ik trek al me kleren uit de kast en doe mijn "Nieuwe" kleren er terug in. Tevreden kijk ik naar mij kast. Alle anderen kleren stop ik in de dozen en breng ik naar beneden. 

'Mae eten!' Roept Axel. 

Ik pak de laatste doos en loop er mee naar beneden. Vanuit de keuken zie ik Pap en Axel raar naar me kijken maar negeer het. Ik stapel de dozen op langs de deur zodat ik ze later naar een goed doel kan brengen. Ik loop naar de keuken en zie dat papa Spaghetti heeft gemaakt. Ik schep wat op en ga lang Axel aan tafel zitten. Ik neem een paar happen en stop dan met eten. 

'Vind je het niet lekker?' Vraagt pap.

'Jawel alleen ik heb een vraagje' Axel stopt nu ook met eten en luistert nieuwsgierig mee. 'Mag ik weer bij de organisatie?' 

'Je wilt weer bij de organisatie?!' Herhaald Axel. Ik knik en kijk pap aan. 

'Ongeveer een jaar geleden vroeg je aan mij of je kon stoppen. Nu wil je weer terug, waarom wil je terug?' Vraagt pap.

'Ik mis het en wil weer heel graag op missie'

'Luister Mae het is niet de bedoeling dat je gaat en terugkomt en dan weer gaat en terugkomt. Je moet even goed na denken want je bent nu 18. kom je voor altijd weer bij de organisatie of blijf je ervoor altijd uit? Je hoeft het nu niet te beslissen je kan er nog even goed over nadenken als je wilt.'

'Ik heb er al goed over nagedacht en ik wil erbij.'

'Oke maar je moet wel weten dat er heel veel is veranderd sinds jij weg bent. Er zijn veel nieuwe mensen bij gekomen en er zijn er ook een paar weggegaan. Ook moet je opnieuw getraind worden, je conditie is ver achteruitgegaan. Ik zal ervoor zorgen dat je maandag kan beginnen is dat goed?'

'Ja' 

We eten ons eten weer verder op ze vertellen me alvast hoe de organisatie er nu uitziet. Na het eten rij ik naar de kringloop winkel en geef ze de dozen vol kleren. De vrouw achter de balie bedankt me en ik loop weer naar mijn auto. Als ik thuis kom besluit ik alvast een conditie op te gaan bouwen. Ik trek mijn sportkleren aan en besluit te gaan hardlopen. Ik kom aan bij het parkje waar ik eerst altijd met Kai kwam. Tranen vullen mijn ogen. Snel veeg ik ze weg en ren weer verder. Ik ben pas op de helft en ben helemaal buiten adem. Jeetje ik moet echt iets doen aan mijn conditie vroeger rende ik 5 rondjes met gemak en nu kan ik niet eens 1 rondje rennen. Toch geef ik niet op en ren ik door. Helemaal uitgeput kom ik thuis. 

Axel en pap zijn niet thuis. Ze zijn vast naar de organisatie voor een opdracht. Na 10 minuten uitgeput op de bang gelegen te hebben loop ik naar boven voor een warme douch. Na het douche trek ik mijn pyjama aan en pak ik mijn laptop. Ik kruip mijn bed in en start mijn serie.