You don't know me

~4~

dinsdag 

Ik druk mijn wekker uit en stap met moeite uit mijn bed. Ik heb spierpijn van de training van gisteren. Zuchtend loop ik naar mijn kast en pak een setje kleren. Ik spring snel even onder de douche en kleed me aan. Ik Poets mijn tanden, fix mijn haar en smeer een beetje make-up op. Daarna loop ik naar beneden en zie dat pap en Axel aan tafel zitten. 

'Goeie morgen Mae!' Zegt papa. 

'Goeie morgen!'

Ik ga langs Axel zitten en pak een broodje. Bij elke beweging die ik maak doet alles pijn, maar ik laat er niets van merken. Dadelijk denkt pap nog dat ik zwak ben en mag ik niet meer mee doen. Na dat ik mijn broodje op heb ren ik nog even snel naar boven voor mijn tas en loop dan naar school. Luisterend naar mijn muziek zie ik Luna langs fietsen. Ze kijkt me even aan maar fiets daarna weer gewoon door. Ik rol met me ogen en kijk weer vooruit. 

Op school aangekomen doe ik mijn oortjes uit en loop ik naar mijn kluisje. Ik stop er boeken in en loop dan naar mijn les. Net op tijd kom ik de les binnen en de docent kijkt me chagrijnig aan. Ik kijk de klas rond en zie dat er nog maar twee plaatsen zijn. Een voor Blake langs Kane een van zijn vrienden of Langs Kai. Ik besluit toch maar langs Kai te gaan zitten. Luna en Ivy kijken me nog even raar aan en draaien dan terug naar voren. De les begint en ik staar wat in mijn boek.

'Nieuwe kleding stijl?' Vraagt Kai ineens.

'Nee' Zeg ik kortaf.

'Ik heb je anders nog nooit in dit soort kleren gezien. Niet dat het lelijk is hoor het staat je goed!'

Is hij serieus gaat hij me nu een complimentje geven? Wth ik dacht dat hij me niet mocht. 

'Weetje nog toen ik hier net op school zat?' Vraag ik.

'Ja'

'Nou toen droeg ik deze kleren ook al ze zijn dus niet nieuw!'

'Waarom droeg je ze niet toen wij hadden?' Vraagt hij.

'Omdat jij mij soft maakte!' Zeg ik een beetje boos.

'Hoezo maakte ik jou soft?!' 

'Omdat je saai bent Axel' Zeg ik zo serieus mogelijk terwijl ik niet probeer te lachen.

'Ik ben saai volgens mij ben jij de saaie!' 

'Nee Axel jij bent saai' Ik sta op en loop naar de andere plek die vrij is. Langs Blake. Ik ga zitten en leg mijn boeken neer op de tafel.

'Mae wat denk jij te doen! Je verstoord mij les!' Zegt de docent geïrriteerd.

'Langs Blake gaan zitten mevrouw' Zeg ik terug.

'Ja dat zie ik ook maar waarom?'

'Omdat Axel saai is' 

Axel word helemaal rood en de klas begint te lachen. Ik hoor Blake langs me ook lachen. 

'Pardon Mae wat zei je?' Zegt de docent nu boos.

'Ik zei dat hij me te veel afleiden en dat ik me niet goed kon concentreren!' Verzin ik snel. Ik wil echt geen problemen!

Ze draait zich weer om naar het bord en gaat verder met de les. Ik schrijf wat aantekeningen op en ineens voel ik een hand op mijn been. Ik kijk naar de hand die op mijn been ligt. Ik duw het eraf en kijk Blake boos aan. Hij grijnst en houd dan zijn handen onschuldig omhoog. Even later voel ik weer zijn hand op mijn been. Deze keer sla ik hem eraf. 

'Auw' Komt er verbaast uit zijn mond.

Ik kijk hem boos aan en probeer weer op de les te letten. 

'Waarom vind je Axel saai hij is toch jou vriendje?' Vraagt hij dan.

'Hij is niet mijn vriendje!' Roep ik bijna. Hij kijkt me vragend aan. 

'Hij is me ex' Zeg ik dan. 

'Wie heeft het uitgemaakt?'

'Hij'

'Waarom?'

Waarom stelt hij zoveel vragen. Ziet hij niet dat ik op de les probeer te letten!

'Omdat hij mij te saai vind' Antwoord ik.

Hij lacht zacht en stopt dan met vragen. Als de docent zegt dat we zelfstandig kunnen gaan werken begin ik in mijn schrift te tekenen. Deze les is zo saai! Weer voel ik hand op me been en ik sla hem er weer af. 

'Stop daarmee!' Roep ik. 

Blake begint alleen maar harder te grijnzen. Echt ik heb de nijging om die grijns eraf ze slaan. De rest van de les voel ik geen hand meer op mijn been en zodra de bel gaat ben ik weg. Na nog 2 anderen lessen is het eindelijk pauzen. Ik wissel de boeken in mijn kluisje en kijk even op mijn rooster. De les na de pauze heb ik uitval yesss! Ik heb eigenlijk wel zin een een milkshake. Ik besluit naar de macdonalds te lopen. Na 20 minuten lopen ben ik er eindelijk. Ik ga naar de kassa en bestel een grote milkshake vanille. Na 5 minuten zie ik mijn nummer verschijnen op het bord en loop naar de kassa. Met de milkshake loop ik de mac uit. 

Ik loop helemaal om omdat ik anders veels te vroeg op school kom. Als ik bij het park ben zie ik Blake, Kane, Luke en Liam. Ze hebben me al gezien dus als ik nu terug loop is dat heel raar. Ze zitten op een bankje te praten. Ik heb mijn oortjes in dus ik kan niet horen wat ze zeggen. Wanneer ik langs loop hoor ik door mijn muziek heen dat iemand mij roept maar ik negeer het en loop door. Ineens worden mijn oortjes uit mijn oren getrokken en uit mijn telefoon. Ik draai me om en zie Luke staan. 

'We riepen je!' Zegt hij dan. 

'Oh' Zeg ik verbazend alsof ik het niet wist. 'Mag ik mijn oortjes terug?' Vraag ik lichtelijk geïrriteerd. 

Hij houd zijn hand open zodat ik de oortjes eruit kan pakken. Wanneer ik ze pak zie ik dezelfde ring om zijn vinger zitten. Pressies dezelfde ring als ik heb alleen dan staat er bij hem Luke op! Dit verklaard waarom ze daar gisteren waren. Ik pak de oortjes en stop ze in mijn tas. Ongezien stop ik mijn ring er ook in.  

'Kom gezellig bij ons zitten!' Roept Liam dan. 

Eigenlijk heb ik daar geen zin in maar misschien kom ik dan wel meer te weten waarom ze ook bij de organisatie horen. Ik bedoel hoe kunnen hun er nou bij horen ze denken allen aan hun zelf! Ik ga langs Kane op de bank zitten en drink verder van mijn milkshake. 

'Heb je geen vrienden ofzo?!' Vraagt Blake dan. Hoe durft hij dat te vragen?! Echt onbeschoft.

'nee die heb ik niet meer' Zeg ik bot terug.

'Wat had ik nou gezegd over die grote mond van jou!' Schreeuwt hij. Hij slaat zijn handen boos op de tafel. Ook hij draagt een ring. Ik kijk even rond, iedereen hier draagt die ring. 

'Dat ik niet zo tegen jou mocht praten, maar dat doe ik toch want ik ga niet naar jou luisteren!' Zeg ik. Liam, Luke en Kane moeten lachen. 

'Weet je wel wie ik ben?' Vraagt hij verbaast. Dit is echt al de tweede keer dat hij dit zegt. 

'Weet jij wel wie ik ben?' Zeg ik terwijl ik opsta. 

'Mae,  jij bent Mae. Niets bijzonders dus.' Zegt hij. Niets bijzonders zegt hij. Niets bijzonders! Noemt hij mij nou ook al saai.

Ik twijfel even maar zeg het dan toch. 

'Het is Mae Katana.' Zeg ik terwijl ik weg loop en ze achterlaat met een verbaasde blik. 

'dochter van David katana?' Roept Luke nog. 

'Jup' Roep ik terug en loop weer verder.