Cat and Dog | yeonbin

1🌸

''Soobin'' içerikli ses yan odadaki anneme aitti. İlk seferinde olmasa bile ikinci seslenmesinde uyanmamı sağlamıştı.

''Efendim'' diyerek karşılık verdiğimde ise ''Uyan hadi'' cevabı hiç gecikmedi ''Hayvan barınağına gidiyoruz''

Annemin kurmuş olduğu son cümlenin ilk kelimesi yatağımdan fırlamam için yeter de artardı bile. Haftalardır tavşan sahiplenmek için yalvarıyordum ve aldığım sayısız olumsuz yanıt umudumun kesilmesine neden olmuştu açıkçası. Tek istediğim yedi gün yirmi dört saat benimle birlikte olacak ayrıca tüm sevgimi alacak yumuşacık bir hayvandı o kadar. Gözü yükseklerde olan biri değildim, hayallerim bile en ulaşılabilir tarzdaydı.

Saçlarımın kuş yuvasına benziyor olmasını, pijamalarımın kırışık ve bir o kadar darmadağın olmasını ayrıca yüzümü yıkamadığımdan dolayı gözlerim şiş olduğu için ölü gibi duruyor olmamı umursamadan annemin odasına daldığımda bağırdım ''Ne?''

''Doğru duydun'' dedi annem ''Ama bir şartım var''

Heyecanlı bir şekilde ''Söyle'' dememe rağmen cümlesi 'ama' içerdiği için birazcık endişeliydim.

Annem ''Tavşanı eve alamayız. Biliyorsun, baban evde herhangi bir hayvan istemiyor ama senin haftalardır devam eden ısrarlarına dayanamayıp bir karar verdi'' dedikten sonra hafifçe boğazını temizledi ''Hayvan barınağından istediğin bir tavşanı sahipleneceksin. İsmine, kalacağı kutuya ve daha bir sürü şeye sen karar vereceksin tek fark olarak eve almayacağız''

Anlamadığım için sordum ''Nasıl yani?''

''Yani tavşanını istediğin zaman gidip canın sıkılana kadar sevebilirsin ama orada bırakacaksın. Sana ait olacak fakat asıl yuvası barınak olacak'' dedikten sonra gönlümü almak amacıyla gülümsedi ''Anlaştık mı?''

İçtenlikle uzaktan yakından alakası olmayan sahte bir gülümseyi dudaklarıma yerleştirdikten sonra ''Anlaştık'' dedim. Haftalardır süregelen ısrarlarımın ardından en azından bu kadarını başarmıştım ve elimin tersiyle geri itmeye hiç niyetim yoktu doğrusu ''Ne zaman gidiyoruz?''

''Hazır olduğunda''

****

Üstünde pembe bir tavşan baskısı olması sebebiyle en sevdiğim tişörtüm konumunda olan kombinimin kırışmamasına özen göstererek arabadan indiğimde bu kadar büyük bir barınakla karşılaşmayı düşünmüyordum açıkçası.

İçinde bulunduğum barınağın bahçesi o kadar büyüktü ki sonu gözükmüyordu. Bahçenin bir köşesinde bağlı olan köpekler, diğer yanda kucaklarındaki kedileriyle gezen insanlar, oyun parkının kumlu kısmında köpeğinin dışkılamasını sağlayan insanlar ve atmosfere karışan mutluluk sesleri o kadar güzeldi ki yüzüme yayılan tebessüme engel olamadım.

Heyecanla anneme seslendim ''İçeri girelim'' aynı zamanda kolundan tuttum ''Acele et'' adımlarımı hızlandırırken onu da çekiştiriyordum.

Binanın çelik kapısından içeri girdiğimde dışarıdaki mutlu ortamdan daha iyisiyle karşılaştım. Sahiplendikleri hayvanlarıyla ilgilenen insanlar durumlarından o kadar hoşnutlardı ki bizim içeri girdiğimizi bile fark etmemişlerdi. Hatta atmosfer o kadar pozitifti ki evde hayvan beslemek istemeyen annem bile gözlerinden hayali kalpler çıkartarak etrafa bakıyordu.

Dikattini bana vermesi için ''Anne'' diye seslenip ''Tavşanlar bu tarafta'' dedikten sonra yabancı bir sesin ''Tavşanlar mı?'' demesiyle sağ tarafıa döndüm. Yabancı sesin sahibi daha önce görmediğim biriydi. Daha önce bulunmadığım bir ortamda olduğum için bu gayet normal bir durumdu.

Önce başımla onaylayıp ''Evet'' dedim benimle hemen hemen aynı yaşlarda görünen oğlana ''Tavşan sahiplenmek istiyorum''

Cümlem biter bitmez beni baştan aşağı süzdü ve hemen ardından ''Bence kedi sahibi olmak için daha uygunsun'' deyiverdi.

Kollarımı tıpkı onun yaptığı gibi göğsümde çapraz bir biçimde birleştirip ''Bu fikre kimin karar verdiğini öğrenebilir miyim?'' dediğimde tokalaşmak için uzatılan bir el beklemediğim için belli belirsiz irkildim.

''Ben Yeonjun'' dedi karşımdaki beden ''Sen?''

Uzattığı eli boşta bırakmayarak sıktım ve ''Soobin'' dedim.

''Memnun oldum Soobin'' derken gülümsüyordu ''Gel de birlikte senin için bir kedi seçelim''

🌸🌸🌸🌸