*yawn* sa wakas dinalaw din ng antok. time check: 3:24 am!
"may pasok pa mamaya." aaaaah! inaantok na talaga ako, buti naman.
last na to! "mula ngayon, hinding hindi na ako titingala sa kalangitan sa gabi!! hinding hindi na ako mag hihintay ng shooting stars!!" sigaw ko sa langit. tao lang din ako, may limitasyon sa pag hinintay.
and yup! gabi-gabi ako naka tingala sa langit lalo na pag di ako dinadalaw ng antok, tulad ngayon. madalas ako dito sa bubungan ng bahay namin. minsan pa nga napag kamalan akong magnanakaw ng guard ng subdivision namin ng makita niya ako isang gabi na pababa sa bubungan. dahil dun napagalitan ako ni papa at matagal tagal din akung hindi naka akyat sa bubungan.
peru di ako sumuko nun at heto nga ulit at nasa bubungan na uli ako. gabi-gabi ako umaakyat ng bubungan at nag babakasakaling maka kita ng shooting star.
ang weird lang pero gusto kung mag wish at umaasa na rin na sana matupad ang hiling ko.
dati naman hindi ako mahilig sa shooting star o kahit sa mga bituin peru dahil parang shooting star siya kung mahahalintulad sa buhay ko. at dahil din sa shooting star kaya ko siya nakilala. hindi man ako naniniwala sa hiling sa shooting star noon pero dahil dumating siya sa buhay ko, naniwala na ako.
pero tulad ng shooting star sa gabing yun, dumating siya sa buhay ko ng biglaan at nag lahong parang bituin sa kalangitan.
nag simula ang lahat one year ago. . .
