Sabah kafama atılan yastıkla uyandım. Tam içimden küfür ederken bir yastık daha kafamla buluştu. Bunun üzerine tiz bir çığlık atım ve kardeşime vurmaya başladım. Bana ezik demesi bardağı taşıran son damla oldu. Okulda popi olmaya çalıştığımı ve başaramadığımı biliyordu. Durun ben eniyisi size herşeyi en baştan anlatayım. Ben ve ailem Ankara'da yaşıyorduk yani annem babam ve sinir bozucu kardeşim Mert. Babamın işi yüzünden İstanbul'a taşındık. Eski okulumda popi değildim, ama en azından ezik de değildim.Eski okulumu özlememim en büyük nedenleri arkadaşlarım daha doğrusu arkadaşım. Adı Başak. Herzaman yanımda olurdu,bana yardım ederdi.Keşke yine yanımda olsaydı. Bu arada ben kendimi tanıtmadım adım Yağmur. Hayatım çok sıkıcı farkındayım. Umarım bu yeni şehir yüzüme güler. Pozitif olmalıyım gözyaşlarını sil ve gülümse. Annem herzaman böyle der. Ve birde beni ekmek almaya gönderme sanatında çok başarılıdır. Normalde ayağa kalkıp yürümeye çalışmada bile kötüyümdür.Annem nasılsa bu sanatta başarılı olmamı sağladı.Tamam kabul ediyorum birazcık tembel olabilirim. Off tamam tembelim ama bu benim doğamda var. Doğarken elime özeliklerimi seçmem için bi katalog vermediler. Çokta güzel değilim anneme göre dünya tatlısıyım. Herkes çocuğuna dünya tatlısı der eminim tinercilerin anneside onlara küçükken böyle diyordu. Neyse amacını hatırla. POZİTİF OL GÖZYAŞLARINI SİL GÜLÜMSE :)
