Senin Olamayacağını Bile Bile Sevmek

Aşık mı?

(Bölüm şarkısı : Rafet El Roman-Adımla Seslendi )

 Onsuz geçen 54. gün bu. Her yerde onun hayaliyle yaşamak gerçekten zor.

 Her gece onun hayaliyle uyumak , gece rüyada görüp , sabah onunla beraber (hayaliyle) uyanmak..

 Onsuz geçen her dakika her saat bana ölüm gibi gelsede zorundaydım. Ben bu hayatı yaşamak zorundaydım.  Sanırım geçebilirdi. Geçmeliydi de. Ama bir türli geçmiyordu.

 Müzik dinlerken , kitap okurken ağlamak? İşte bu tam bendim. Aklımın her köşesinde onun olması beni birçok şeyde engelliyordu.

 Onsuz yaşayamam , yapamam derken onsuz yaşadığım gerçeği ironikti.

 Bu yaz Borayla olan fotoğrafımı kaybettim. Hep defterimin arasına saklardım. İlk kaybettiğim zaman bulamıcam diye korkuyordum. Bulamadım da zaten. Hep ağlayarak baktığım fotoğraf yoktu artık gözümün önünde. 

 Bazen ben boraya aşık değilim diyorum. Onu gördüğümde kalbimin hızlı atması hatta tişörtten fark edilmesi , göz göze geldiğimzde midemde kelebeklerin uçması , her yaptığımda işte onu hatırlamam , geceleri durup dururken onu düşünürken ağlamam , bir yerde gülerken aklıma onun gelmesiyle gülümsememin suratımda donup kalması?

                                       Gerçekten aşık değil miydim?