The Non Kpop

Epilogue

After many years

Candice's POV

"Mommy, Mommy! I dreamt that I met my favourite idols just like what happened to you when you woke up from your coma when you were in highschool!" I smiled at my now 9 year old daughter.

Siguro naguguluhan kayo, ganito kasi yan.

|•FLASHBACK•|

"Uhmm hi, Min-Hee told me to tell you that she's here in the Philippines. I'm Candice Yvonne Malabanan, her cousin." Pagpapakilala ko.

"Oh! Well Candice can you please tell Min-Hee that she needs to urgently talk to my sister because she is getting out of hand again, she needs her bestfriend," the guy said with his korean accent.

Agad kong pinatay ang tawag pagkatapos ko magpaalam at tumakbo palabas ng bahay. Baka maabutan ko pa si Min-Hee. Nakita ko siya na pasakay na ng tricycle kaya agad akong tumakbo papunta sa kaniya...

*BEEP!!*

*BOGSH!!!*

"C-Candice?!! Candice?!!" Rinig kong sabi ni Min-Hee.

Agh!! A-ang sakit! Unti-unti ng nawawala ang consciousness ko...

"T-Tawagan m-m..o y-yung b-bestfriend m-mo k-k-kai-l-langan n-niya n-ng t-t-tu-l-long,"

-Blackout-

[After a year]

"H-Huh?" Nagising akong masakit ang katawan ko.

Luminga-linga ako at nakita sila mama na, parang tumanda ata ng slight. Napagtanto ko na nasa ospital ako dahil sa mga bagay na nakakabit sa akin.

"A-anong ginagawa ko dito?" Medyo dry ang throat ko, eh? Bakit parang ang tagal kong di nagsalita e kausap ko lang kanina si Suga?

"Candice! Salamat sa diyos at gising ka na!" Sabi ni mama ng mapatingin sa akin.

Tinanong na nila ako kung okay lang ba ako. Kung may masakit ba akong nararamdaman. Hanggang sa dumating na ang doctor at may tinurok sa akin.

Maya-maya ay nagising na naman ako at nakaramdam agad ako ng gutom. Ano ba talagang ngyari?

"Candice mukhang nakalimot ka ata ng konti. Naaksidente ka anak, isang taon ka rin na coma," explain ni papa kaya agad na nanlaki ang mga mata ko habang ngumu-nguya ng pagkain.

Bago pa mag-process sa utak ko ang mga ngyayari ay biglang bumukas ang pinto at pumasok si Min-Hee kasama ang parang kambal na koreano, isang babae at isang lalaki.

"Wwahh!! Couz! Omo, mianhe!" Umiiyak sa harap ko ngayon si Min-Hee at niyakap niya rin ako sa bewang.

Unti-unti naman bumalik ang mga alaala ko, bakit ako na aksidente. Paano ako naaksidente, na realize ko rin na panaginip lang lahat ng yun.

A dream that turned a non kpop like me, into a pro kpop fan...

|•END OF FLASHBACK•|

"Honey, you're in a daze again," I snapped back when my husband, Seung-Hyun said as he hugged me from behind.

Yes, I married a korean. Siya yung lalaking tinawagan ko noong araw na naaksidente ako. Noong una todo sorry siya dahil feeling niya siya ang may kasalanan. Lumipat ap nga silang dalawa ng kakambal niya sa school ko para lang magpakaalila sa akin.

Pero ng lumipas ang mga taon at nagcollege na kami ay niligawan niya na ako. Todo kilig nga ang mga kaklase namin e, ang gwapo daw kasi niya tapos ang swerte swerte ko daw. Noong mga panahon na yun ay crush ko si Suga noon, yep! Di na ako yung bitter na non kpop, ahaha nakakatawa nga na dahil lang sa isang panaginip nagiba ang lahat.

"It's nothing honey, let's have breakfast," nginitian ko silang mag-ama ko maya-maya naman ay dumating na ang panganay namin.

"I won again. Xamie where is kuya's kiss?" may ngising tagumpay na sabi ni Zin, di naman kasi talagang pure korean si Seung-Hyun, may dugong filipina ang lola niya kaya naman di korean ang names ng mga anak namin.

"You always win kuya that's why I love you so much!" Napatawa na lang kami ni Seung-Hyun sa sinabi ni Xamie, medyo perfectionist kasi ang anak naming babae.

"So if kuya lost you won't love him anymore?" Tanong naman ni Seung-Hyun at natawa na lang kami sa expression ni Xamie.

"I'll love kuya forever because he always wins in my heart," at namana niya ang pagkasweet tounge niya sa daddy niya ahaha, pinaulanan niya ng kiss sa mukha ang kuya niya.

"Stoo it baby Xamie, your laway is already all over my handsome face," natawa na lang kami.

I'm happy with my life right now. Masaya ako na napanaginipan ko yun dahil I realized a lot of things. That is hindi perpekto ang buhay. Hindi din dapata tayo agad mag judge dahil baka kainin natin ang mga sinasabi natin. I mean I used to hate koreans but look at me? I'm happily married to one.

Narealize ko din na kahit na sobrang yaman at sikat mo na ay hindi parin laging masaya ang buhay mo. Lalo na sa idols. Na realize ko na fans should be happy for them and support them. Kung basher ka at ayaw mo sa kanila edi wag mo na silang gambalain kasi masyado na silang stressed out tapos dadag-dag ka pa. Pag fan ka naman, bigyan mo naman sila ng privacy because not all the time they're the idols that can reach or exceed your expectations, kailangan rin nila ng alone time. Kailangan din nila maging well, sila.

We shouldn't also always look at beauy in things but we should also look at their uniqueness, uniqueness na kalamitan ay nakikita natin as faults. Dapat din na tumingin tayo at matutong i-appreciate kung anong meron tayo. Like our own idols, our own singers and dancers. Kung kaya nating supportahan ang ibang lahi hindi ba't mas lalo natin kayang supportahan ang atin?

Candice Yvonne C. Malabanan is the non kpop in the past and now is the girl who accepts all kinds of raise and art the world could offer, and will be one of those people who will support them as a fan.

Aishi-san💜

Thanks for reading! ❣️❣️❣️

GO ARMYS 💜

I purple you all 😁

May 10, 2019