Ραίημοντ και Ναντίν

Κεφάλαιο 6: Μια απροσδόκητη επίσκεψη

Ο Ντετέκτιβ Γουότς είχε μείνει αργά εκείνο το βράδυ στο γραφείο του. Το βοηθητικό προσωπικό, η γραμματέας του και ένας βοηθός συνεργάτης του είχαν ήδη αποχωρήσει εδώ και ώρα. Έμενε μόνος, προσηλωμένος να μελετά κάποια συγγράμματα. Είχε ήδη ζητήσει από τον Μπάτλερ του Ραίημοντ να τον ενημερώσει για το είδος των εργασιών που έκανε. Εδώ και μέρες είχε δανειστεί από την δημόσια βιβλιοθήκη κάποια συναφή βιβλία για να μπορέσει να κατανοήσει το αντικείμενο του ανθρώπου για τον οποίο ερευνούσε.

Είχε στα χέρια του θεματολογία για την στέρηση, για τον αποκρυφισμό, για τα όνειρα, για τις φαντασιώσεις. Για τον επηρεασμό της σεξουαλικότητας από τις φαντασιακές εμμονές.

Του ήταν βέβαια μαθηματικά δύσκολο να κατανοήσει το μέγεθος των θεμάτων αλλά προσπαθούσε να βγάλει έστω κάποιο συμπέρασμα.

Ο άνθρωπος που ερευνούσε αναφέρονταν σε πρόσωπα, βιώματα και συναναστροφές οι οποίες, μέχρι τουλάχιστον αυτήν την στιγμή, δεν υπήρχαν. Ίσως κάτι να του ξέφευγε και να μην το είχε εντοπίσει. Ίσως να είχε λόγους αυτά τα πρόσωπα να τα κρατά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Σηκώθηκε λίγο να ξεμουδιάσει. Πήγε προς το παράθυρο του γραφείου του. Τα κιτρινωπά φώτα στο δρόμο σε συνδυασμό με την ομίχλη είχαν ζωγραφίσει ένα θαμπό τοπίο παντού.

Δεν θα έμενε άλλο περισσότερο. Η νύχτα είχε προχωρήσει για τα καλά και ένιωθε το μυαλό του κουρασμένο. Πήγε προς το γραφείο να ανάψει ένα πούρο όταν ένα χτύπημα στην πόρτα του τον έκανε να απορήσει.

Κατέβηκε τα ξύλινα σκαλιά στο διάδρομο και σε λίγο βρέθηκε στην εξώπορτα.

Στο άνοιγμα της πόρτας πρόβαλε επιβλητικά μια Γυναίκα. Η έκπληξη του Γουότς ήταν εμφανής με την πρώτη εντύπωση.

"Ο κ. Γουότς υποθέτω;" ρώτησε εκείνη. Την κοιτούσε επίμονα και διερευνητικά στο όμορφο πρόσωπό της.

"Ο ίδιος, με ποιαν έχω την τιμή παρακαλώ;"

"Συγχωρείστε μου το ακατάλληλο της ώρας, θα ήθελα να σας μιλήσω..."

"Για ποιο θέμα κυρία μου; η ώρα ξέρετε..."

"Πρόκειται για τον καθηγητή Ραίημοντ Άσκοτ κ. Γουότς!"

Ο Ντετέκτιβ άλλαξε γνώμη.

"Περάστε παρακαλώ", της είπε παραμερίζοντας.

Η εντυπωσιακή γυναίκα, ξεκίνησε να ανεβαίνει τις σκάλες προς το γραφείο. Ο Γουότς έκλεισε την πόρτα πίσω του και την ακολούθησε. Έκατσαν. Ο ένας απέναντι στον άλλον. Τα μάτια του ντετέκτιβ σάρωναν κάθε εκατοστό της. Μια παράξενη σκέψη άρχισε να περνάει απ το μυαλό του. Παρατηρούσε τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Για κάποιο λόγο άρχισαν να του δείχνουν οικεία.