Pierwsza część tej opowieści będzie kartka z pamiętnika głównej bohaterki powieści .Opowiada ona o swoich przeżyciach w psychiatryku oraz o jej problemach z depresją .W pewnym momencie poznaje chłopaka, który choruje na schizofrenię ,pomimo że go wc...
Hej na początku chciałam się z wami przywitać jeśli to czytasz to znaczy ,że z pewnością chcesz poznać moją historię .A więc mam na imię Melody i mam czternaście lat .Trafiłam do psychiatryka z powodu moich codziennych problemów psychicznych .Na początku mój psychiatra przypisał mi różne leki na nich przeczytałam wtedy ,że są one tabletkami na depresję po jakimś czasie postanowiłam odstąpić te tabletki uznałam ,że nigdy mi nic nie dały i postanowiłam skłamać dla psychiatry ,że już wszystko ze mną jest dobrze pomyliłam się w tym momencie o 360° .Moje życie wywróciło się do góry nogami w szkole nie miałam żadnych przyjaciół a rodzina uważała mnie za chora psychicznie i najchętniej to by mnie oddali .Codziennie mówili mi ,że przynoszę im wstyd i hańbę .Obarczali mnie mnóstwem obowiązków oraz karali za różne głupie rzeczy .Z jednej strony cieszę się ,że jednak trafiłam do psychiatryka .Jestem już w nim od 9 lutego tego roku .Dokładnie trafiłam tutaj przez moją ostatnią prawie udaną próbę samobójczą już było tak blisko abym mogła po prostu z tąd zniknąć ,abym mogła zniknąć z oczu rodzicom którzy mnie nienawidzą tylko przez to ,że jestem chora psychicznie .Moi rodzice często chwalili mojego brata za dobre oceny w szkole i mnie w pewien sposób nękali za to ,że nie jestem jak mój starszy brat Piotrek .Stałe starałam im się udowodnić ,że uczę się dużo ale po prostu na sprawdzianach , kartkówkach czy też odpowiedzi przy tablicy wszystkiego zapominałam mimo iż umiałam wszystko perfekcyjnie .Wiele z was zapewne zastanawia się jak wyglądam a więc mam długie blond włosy ,jasna karnację często także malowałam powieki na czarno aby podkreślić moje błękitne oczy .
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mój pierwszy dzień w psychiatryku wyglądał okropnie każdy patrzył się na mnie jak na wariatkę w końcu przywiozła mnie karetka i byłam zakuta w kaftanie .Wszystkie moje rzeczy przeszukali pięć razy dla pewności czy napewno nie widzę żadnych żyletek i używek .Pielęgniarki wzięły mnie do osobnego pokoju i kazały się rozebrać do bielizny nie pozwoliły mi nosić nawet stanika bo uważały ,że się na nim powieszę .Gdy stanęłam na wagę moje BMI wyniosło ,że się głodzę faktycznie głodziłam się czasem ale tak to jadłam w miarę normalnie .Uznały ,że albo wymiotuje to co zjem albo po prostu nic nie jem .Gdy dostałam śniadanie całkowicie sprawdzali czy nie zwymiotuje po jedzeniu a jedzenie w psychiatryku jest takie okropne ogółem to spędziłam jedynie trzy dni na obserwacji bo według pielęgniarek ,które z drugiej strony bardzo mnie denerwowały tym ich specyficznym uśmieszkiem uznały ,że nie zrobię krzywdy innym pacjentom ani sobie zbyt łatwo uwierzyli mi w to bo w ataku potrafię nawet zabić człowieka ..
