Demon

7

Yavaş yavaş birleşen yapboz parçaları,

Şeytanı rahatsız ediyormuş.

İleride olacakları tahmin ediyor,

Gibi hissediyormuş.

Ve hissettiği duygular,

Kötüye yönelikmiş.

"Neden biz yaratıldık?"

Cehennem sıcağında kurumuş,

Ve tırtıklı olan sesi ile sormuş.

"Bu cezayı alacak kadar kötü ne yaptık?"

Simsiyah gözleri yere yönelmiş.

Melek ise ağlamak üzereymiş,

O'nun böyle acı çekmesi,

Meleği öldürüyormuş.

Günbe gün kalbine iğneler batıyormuş.

Çünkü Melek aşıkmış,

Hemde cehennemin en acımasız şeytanına.

Güven vermeye çalışan bir ses,

Ve yanında kısık tonla konuşmuş Melek.

"İnsanoğlunun içine izinsiz girdin,

Ve İnsanoğlu,Tanrının gözdesi"

Şeytan kin beslemiş,

"Bütün gün yatıp uyuyan,

Şehvetle dolup taşan,

Verilen nimetlere doymayan,

Ve en önemlisi kendilerini yeni Tanrı sanan,

Bir grup, güçsüz varlık

Nasıl olurda Tanrının gözdesi olabilir?"

Melek kabullenmekte zorluk çektiğini,

Belli eden bir biçimde başını sallamış.

"Bilmiyorum, Cosretle. Bilmiyorum