kuya | k.taehyung [✔️]

043

Irene's POV

"Alam mo rin ba? Yung cellphone nya ayaw nyang ipagalaw sa iba, nagbilin pa nga ito na paghindi naging successful ang transplant. Hanapin daw kita at ibigay yung cellphone nya sayo, Pero laking pasalamat namin kay God nung magising sya. Ilang oras lang ata hinanap nya na agad yung phone nya. At yung pagpunta nya sa graduation mo? Actually bawal at ayaw sya paalisin ng Doctor kasi hindi pa sya fully recover pero wala eh! Makulit at maligalig yang kapatid ko nagpunta parin, nung makita ko kayong magkayakap ng kapatid ko, napakasaya ng mukha nya" iyak lang ako ng iyak, ni hindi ko alam kung anong irereact ko. Ngayon kolang kasi nafeel yung ganun klaseng oagpapahalaga sa akin ng isang taong hindi ko naman kamaganak.

"Sorry po ate so—sorry" yun lang ang nasabi ko habang humihikbi.

"No need to say that, wala kang dapat ikasorry, ill be honest to you, may galit ako sayo nung makita kong mawalan ng malay ang kapatid ko, kasi nag—sumugal sya at pinilit nya na pumunta sa graduation mo pero nawala yun bigla ng makita ko nga ang mukha ng kapatid ko habang magkayakap kayo, Ngayon Irene nagpapasalamat ako, salahat lahat salamat talaga salamat Irene" sabi ng Ate nya pagkatapos ay niyakap ako kaya niyakap ko rin ito pabalik.