POV SYDNIE
3 maanden later.
Ik keek door mijn telefoon en hoorde Gabbie opnieuw overgeven. Dit is al 8 weken aan de gang. Ik zeg haar om elke keer naar een dokter te gaan, maar dat wil ze niet. Ze loopt naar beneden en ik kijk haar bezorgd aan. Kay eet ergens met een oude vriendin van haar, Tate is weg met Jona. Christina kijkt tv en Bryana kijkt toe.Bryana kijkt Gabbie met een bezorgde kop aan. "Gabbie is alles goed met je," vraagt Christina. "Ja, ik doe fin-." Maar plotseling sluit ze haar ogen en valt op de grond.
''Oh mijn god'' gilt Christina en ze springt op. Ik ren naar Gabbie en probeer haar wakker te maken. Ik kijk naar Bryana '' ze word niet wakker , bel 112 '', roep ik bang. "Gabbie wordt alsjeblieft wakker" Ik probeer haar voorzichtig heen en weer te duwen. Maar niets werkt. "Hallo, ja hoi mijn vriendin is flauwgevallen en ze word niet wakker , ja, ja, SYDNIE RAAK HAAR NIET, nee dank je wel, de ..... straat, kom snel, "zegt Bryana en hangt op. "Ze komen eraan," zegt ze, en we gaan zitten rond Gabbie. "Moet ik Jack of de jongens informeren," vraagt Christina. "Nee," zeg ik, terwijl ik naar Gabbie kijk die stil ligt. "Ik zal de meisjes bellen," zegt Bryana en neemt haar telefoon weer op. Ze belt Tate en Kay. Ze zeiden dat ze zouden komen. De ambulance arriveerde binnen een paar minuten. Ze namen Gabbie mee en Tate, Kay, Christina en Bryana reden in de auto van Tate.
We stappen uit en rennen naar binnen en er wordt ons verteld dat Gabbie in de behandelkamer is. Een zuster arriveert na 45 minuten. 'Jullie zijn voor mevrouw Gonzalez, neem ik aan,' vraagt ze, en we knikken. 'Ze is wakker en de dokter zal je komen vertellen hoe en wat,' zegt de zuster, dankbaar knikkend, en we rennen naar Gabbie's kamer.
We gaan de kamer binnen en knuffelen haar en ze lacht zwakjes. "Weet jij wat er gebeurd is?" vraag ik haar en ze schud haar hoofd. '' jij '' vraagt ze en we schudden ook ons hoofd. De dokter komt de kamer binnen met wat papieren. 'Mevrouw Gonzalez,' vraagt de dokter. Gabbie steekt haar hand op. "Dat ben ik," zegt ze, en de dokter loopt naar haar toe. "Welkom, ik ben dokter Dalen en ik heb je getest en gefeliciteerd, je bent zwanger, je lichaam reageerde alleen op de ontwikkeling van de baby," zegt de arts, we staren Gabbie aan met open mond. Ik kan mijn oren niet geloven. "We willen gewoon wat testen met je doen en dan kun je naar huis gaan en het rustig aan doen," zegt de dokter. "Ik kan niet zwanger zijn," zegt Gabbie eenvoudig. "Gab -" probeert Tate, maar ze laat haar haar zin niet afmaken. "Nee, ik ben 17, ik ben zelf een kind", zegt Gabbie.
"Mevrouw, de stress is niet goed voor u, noch voor de baby," zegt de dokter. Ze begint te huilen. "Meneer, ik denk dat het beter voor u zou zijn om terug te komen alleen maar omdat we met haar willen praten," zegt Christina. Gabbie begint weer te huilen en Christina streelt haar hoofd. "Lieverd, het komt goed", zegt ze tegen haar. "Adem in en uit", zegt Tate. "We zijn er voor je, we zullen je niet verlaten, Jack zal je ook de jongens helpen," zegt Kay. "Jongens, ik wil dit niet verpesten, maar Jack zal het er niet mee eens zijn. Hij zit in een band, de jongens zullen het ook niet eens zijn, "zegt Bryana. "Bryana" zeg ik dreigend. "Nee, het is waar," zegt Gabbie. "We zullen snel naar huis gaan en we zullen de jongens gaan zien en we zullen alles uitleggen," zegt Kay. "Ben je klaar?" Tate zegt, je kunt zien dat Gabbie twijfelt, maar ze knikt. Tate rent naar de hal en haalt de dokter op. Hij komt binnen en neemt ons weer afscheid. "Wilt u toch testjes doen?" vraagt de dokter, Gabbie veegt haar tranen weg en knikt, en dan neemt hij Gabbie mee. 'Ik bel haar moeder,' zegt Kay. "Nee, laat dat aan Gabbie over", zegt Christina. We wachten in de kamer en na een tijdje komen ze terug. Hij geeft Gabbie een hand. "Maak om de 2 weken een afspraak met de gynaecoloog voor de gezondheid en ontwikkeling van de baby," zegt de dokter. Gabbie knikt en hij geeft haar een groene envelop en een kaart. We noemen dat de zwangere kaart. Toen mijn moeder zwanger was van Isla, kreeg ze in het begin een kaart. Ik neem Gabbie's hand en we verlaten het ziekenhuis. Ik kijk naar Gabbie en je ziet haar babybuik redelijk goed voor 2 maanden zwanger. Hoe heb ik dat niet eerder opgemerkt? "We gaan naar de jongens", zegt Christina. Gabriela knikt en we rijden naar het jongenshuis. We stappen uit en Tate en Christina lopen naar Gabriela. We kloppen en Eben doet open.
"Is dit een invasie of zoiets" vraagt Jack lachend. Ik en de meisjes staan achter Gabbie. ''Jack voordat je iets zegt, luister naar haar', zegt Tate. "Ik weet dat je jong bent en in een band zit, en je wilt geen verplichtingen, maar you did this to me, je gaat me helpen er voor te zorgen." En ik weet dat dit het laatste is wat je wilt, maar ik heb hier ook niet om gevraagd, ik ben 17 Jack, ik zit nog steeds op school, mijn laatste jaar. Het kan me niet schelen wat je zegt, want als je het niet wilt dan-'', maar ze kan haar zin niet afmaken. "Wacht, ben je zwanger?" Vraagt Jack. Gabbie knikt onzeker. Hij kijkt naar haar buik. "Bae, wat bedoel je, dit is geweldig nieuws, ik wist niet dat het mogelijk was, maar nu hou ik alleen meer van je, en natuurlijk zorg ik voor de baby en jij, jij bent de liefde van mijn leven. Dit kind is een zegen, "zegt hij en staat op en omhelst haar." Ik dacht dat ik eerder vader zou zijn, "zegt Jonah, kijkend naar Tate." Sorry buddy "zegt ze en lacht. Gabbie zucht opgelucht.
