The Ex-Boyfriend Of My Twin Sister (COMPLETED)

Chapter 21

HYACENTH'S POV

NAGISING  ako ng 12:15. Wala na si kambal doon sa sofa siguro ay lumabas siya.

Maya maya pa ay naisipan kung umihi. Kaya pumunta na muna ako sa cr. Natagalan ako sa cr kasi ang bagal ng tubig kaya hindi ako nakalabas kaaagad.

Nang lumabas ako sa cr ay may narinig ako.

*Beeeep*     *Beeeeeeeep*

Nanggagaling iyon sa machine na malapit kay dad. Nakikita kung malapit na itong mag straight line.

Omaygad!

"DAD!" di ko na napigilang umiyak. Lumabas agad ako ng kwarto at naghanap ng doktor.

"Dok! Please help! My dad! My dad!" sabi ko sa doktor na nauna kung nakita.

"What happened ma'am?"

"Emergency! Please puntahan mo na ang dad ko. Sa room 103! Please!"

"Okay, nurse accompany me." at sumunod yung nurse sakanya. Agad kaming tumakbo papunta kay dad.

I'm crying. Nakita ko kasi kanina na malapit na itong mag straight line. Isa lang ang ibig sabihin nun. No. No. No. It can't be.

Nang dumating kami sa kwarto ni dad ay agad siyang pinuntahan ng doktor at ng nurse. The machine is keep on beeping.

Hindi na ako pumasok nandito lang ako sa pintuan hindi ko kayang makita.

"What are you doing here outside?" biglang sulpot ni kambal.

"Kambal si dad." hagulhol ko.

"What?" at sinilip niya si daddy na ngayon ay nirerevive na ng doktor.

"Omagay! Daddy!" at agad ito pumasok sa loob.

"Daddy!"

*Beeeeeeeeeeep*

That's the last sound of the machine and the lines went straight.

"Time of death 12:46 am." the doctor said. Sa sinabing iyon ng doktor ay parang nalantang gulay ako. Hindi ko mailakad ang paa ko. Nanghihina na ako. Basta ang alam ko lang ay humagulhol ako at napaupo sa sahig.

"PLEASE! DOK! DO EVERYTHING! PLEASE SAVE HIM AGAIN! PLEASE! MY DADDY CAN'T DIE! PLEASE!" I heard my twin sister begging.

"I'm sorry ma'am, but the patient had a sudden cardiac arrest and because of that his heart stops beating and blood stops flowing to the brain and other vital organs. The patient didn't survive it and his heart didn't make it. Pero kung natawag ito kaagad sa amin ay may chance pa ma nabuhay pa ito pero hindi dahil natagalan ng  ilang minuto. I'm sorry ma'am but we did our best." sabi ng doktor.

"We will leave for now ma'am. Condolence." at umalis na sila kasama ng nurse.

Omaygad! It's my fault! It's mine! Sana hindi ko nalang siya pinabayaan! Sana hindi ko iniwan si dad ay sana naagapan pa ito! Omaygad!

Nakita kung niyayakap ni kambal si dad at lumapit din ako sa kanila.

I can't believe that this is happening. I hug dad too.

"Daddy, why did you leave us?"

"Daddy! Please wake up! Dad! We need you, please!"

Ilang minuto rin kaming umiyak duon ni kambal. Naisip na naming ipaalam kay mommy ang balita pati na rin kay pinsan.

After a minute ay dumating na sila.

"Where's my husband?" Mommy asked.

"I'm sorry, mom. But dad is already dead." I said and there it goes again my tears are overflowing again and again. I saw Jempaul's comforting my twin while she's silently crying.

"No, that's not true." mommy said and she runs to daddy's room and she saw daddy covered with white blanket.

"No.... No... No... This can't be." and the my mom removes the blanket.

"Noooo! You can't be dead! Please sweetheart! Please come back! I love you so much! Please don't leave us!"

Lumapit ako kay mommy at niyakap siya. Agad niya rin akong niyakap.

"Your daddy leave us, now. Baby. This is my fault." sabi ni mommy.

"No, mom. It's mine. The doctor said that dad had an Sudden Cardiac Arrest. He said that kung naagapan kaagad ay naka survive pa daw si dad pero hindi na kasi iniwan ko siya mom. Sana kung hindi ako umalis ng saglit sana. Sana nandito pa siya ngayon." fvck. This is my fault.

"No, baby. This is not yours okay?"

"No, mom. It's fine."

Walang pumapasok sa utak ko kundi ang sisihin ang sarili ko.

This is my fault. Sana nandito pa si dad ngayon.

Wala na ang lalaking pinaka mamahal ko. My dad.

Paano na ako ngayon? My dad leaves me. Omaygad.

Sana ako nalang ang namatay.

A/N: Malapit na ang Epilogue. Matatapos na din ang story. Keep on reading.🤗