KALEMİMDEN DÖKÜLENLER

Üzgünüm

2 yıl sonra 13 Mart 2003

Gözlerimi saatime çevirdim... Saat 18.29 gösteriyordu.
Eve dönmesine daha neredeyde 1.5 saat vardı.
Düşündüm...
Bavulum hazırdı eve geldiğinde ona ayrılmak istediğimi söyleyecektim.
Belki üzülücekti, onu hiç sevmediğimi düşünücekti.
Çekmeceden defterimi çıkardım( 5 yıl boyunca Violet'le birlikte yaşadığımız şeylerin yazılı olduğu tozlu bir defter )ve tezgâhın üzerine bıraktım. Artık bunu saklamam için bir neden yoktu. Belki de Violet saklamak isterdi (ki biraz sonra söyleyeceklerimi duyduğunda saklamak isteyeceğini pek zannetmiyorum).
Saatime tekrar bir göz gezdirdim. Birazdan gelecekti ve herşey bitecekti. 
O anda kapının kilit sesini duydum. Ayakkabı sesleri...
Birkaç saniye içerisinde Violet karşımdaydı. Bir zamanlar gördüğüm zaman nefesimin kesildiği okyanus mavisi gözlerine baktım. Ne garip, hiçbirşey hissetmiyordum. Şu son 2 yılda her şey daha bir farklılaşmıştı sanki.
Söze nasıl başlıyacağımı bilemiyordum. Derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım:
- Ben ayrılmak istiyorum Violet.
Bu sözüm üzerine bağırıp çağırmasını, ağlamasını en azından yüzünde bi işaret belirmesini bekledim. Ama yoktu. Boş gözleriyle devam etmemi beklercesine bana baktı.
Derin bir nefes alarak devam ettim.
- 5 yıl boyunca birlikte geçirdiğimiz her an çok güzeldi. Ama birbirimize zarar veriyoruz Violet. Şu son 2 yılda her şey daha da değişti ve...
- Seni anlıyorum.
Violet'in sözümü kesmesiyle durdum.
Ve yeniden başladım.
-Her şey için çok üzgünüm Violet.
Ağır adımlarla merdivenleri tırmanışını dinledim. Yukarıdan odanın kapısının kilit sesini duydum. Ne yapmam gerektiğini düşündüm. Pantolonumun cebinde bir kâğıt çıkardım masadan aldığım kalemle yazmaya başladım:

"Sevgili Violet;
Bu kararın ikimiz içinde en iyisi olduğunu düşünüyorum. Sana bu konuda epey hak veriyorum.Çünkü inan bana bu kararı seninle paylaşmadan önce çok düşündüm. Biz birbirimizi gerçekten sevdik. Yanlızca, benim böyle bir karar almamın sebebinin seni hiç sevmemiş olmam olduğunu düşünmeni istemiyorum. Bavulumu hazırladım yola çıkıyorum. Umarım Hayatında her şey dilediğince olur.

                             Sevgilerle David

Son birkez eve, orkidelerime, bir yıl önce diktiğim küçük çam ağacıma baktım. O anda telefonum çalmaya başladı. Ekranda gördüğüm isimle şok oldum.Bu numara hâlâ bende duruyor muydu? 'George Flynn'
İlk şoku atlattım ve ellerim titreyerek telefonu açtım.
- Alo
- Ohh David beni tanıdın umarım. O kadar uzun zaman oldu ki.Sende uzun zamandır gelmiyorsun. Buralar seni özledi.
- Ben de öyle.Yakın bir zamanda ziyarete geleceğim.
Konuşma bittikten sonra istasyona doğru ağır adımlarla ilerlemeye başladım. George dayımla o kötü olaydan beri konuşmuyordum. Şimdi neden beni tam 8 yıl sonra arayıp davet etmişti.
▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫▫
İstasyona vardım ve trene yerleştim. Violet'i, evimi,mektubumu ve George dayımı düşündüm...

David Wilson

Evvveeet 2. Bölümü de böyle tamamlamış oldum.Lütfen oylarınızı ve yorunlarınızı esirgemeyin. Sizleri seviyorum
Yeni bölüm de kısa zamanda gelecektir