Tonight

Chapter 3

Edward's POV

Nagising ako sa tunog ng alarm clock na nasa side table. I immediately went to the bathroom to take a shower and brush my teeth. All the time my smile never faded on my lips while humming random songs at the back of my mind. Ngayon lang ako nagising na ganito kasaya ang pakiramdam. Seems like my Amber really made my life more delighted.

Nang matapos na akong makapagbihis ay lumabas na ako sa aking kwarto at pinuntahan ang kwarto ni Amber. I'm sure she's still sleeping soundly by now. Pinihit ko ang doorknob at tahimik na pumasok ngunit laking gulat ko nang makitang wala siya sa kwarto niya.

“Shit where is she?” Bulalas ko. Panic rushed through my system. Damn! I can't lose her. No, never!

Dali-dali akong lumabas at bumaba ng hagdan. “Amber! Amber where are you!”

Sinuri ko ang living room at wala akong nakikita ni anino man lang niya. “Amber!”

Did she left me? Ayaw niya bang tumira kasama ako? I've been good to her all this time. Isn't that enough? Hindi niya ba ako nagustuhan?

Shit Edward you need to man up! Walang magagawa ang pagdadrama. I need to find her, immediately. Kung umalis man siya ay gagawin ko ang lahat bumalik lang siya sa akin.

I quickly went next to the kitchen. Napabuntong-hininga ako ng malakas nang nadatnan ko siya nagluluto ng agahan. I thought I just loss her. Maybe because of too much panic that I've felt earlier, I didn't noticed the soothing aroma of Amber's cooking.

Unti-unting kumalma ang dibdib kong mabibilis ang pintig dahil sa kaba. I sighed again out of relief.

Agad akong nagtungo sa likuran niya at niyakap siya ng mahigpit. Napatili naman siya sa ginawa ko. “Ayy! Akala ko kung sino!”

I rested my chin on her shoulder. “Akala ko iniwan mo na ako,” parang batang turan ko.

“Talagang iiwanan kita kung di ka bibitaw sa pagyakap. Nagluluto ako kaya wag kang istorbo,” pagtataray niya kaya agad akong napabitaw sa pagyakap at itinaas ang dalawang kamay. Takot ko lang na mawala siya sa buhay ko

“Ang sungit mo naman. May dalaw ka 'no?”

“Aba't!” Akmang ihahampas niya sakin ang sandok na hawak niya kaya napaatras ako habang tumatawa. She's so cute when she's mad. Masaya ako't hindi na siya nahihiya sakin at lumalabas na ang playful side niya. So adorable, I could just keep her in my pocket.

Pinatay na niya ang stove at hinain ang niluto niyang menudo at kanin. Ako na rin ang nagset ng mga pinggan at kubyertos sa mesa.

I took my seat opposite to hers. Si Amber na mismo ang naglagay kanin at ulam sa pinggan ko. Para tuloy kaming mag-asawa. The thought of her being my wife makes me smile like a fool.

“Ano'ng ningiti-ngiti mo diyan, Edward? Para kang baliw,” sabi ni Amber na nagtataka.

“Baliw sayo,” I mumbled.

“Ano'ng sinabi mo?”

I smiled at her. “Nothing.” Agad kong sinubo ang pagkain at nakalimutan kong mainit pa pala 'yon kaya nabitawan ko ang kutsara. “Ahh! Init!”

“Tsk. Tsk. Yan kasi ang atat masyado.”

“Excited lang naman akong matikman ang luto mo eh,” sabi ko tsaka sumimangot.

“Hipan mo muna kasi.” I was appalled when she took her 'own' spoon near my mouth. “Eto oh, hindi na mainit. Say ahh...”

I smiled at her gesture. Sinubo ko agad ang inabot niyang kanin na may menudo. “Hmmm. An charap!” sabi ko habang ngumunguya na ikinatawa naman niya.