တီ...တီ....တီ..တီ....
Minhyun-ဘယ္ကဖုန္းလဲကြာ.....
Hello!!ဘသူလဲ
Daniel-Minhyun hyung...အိမ္လာခဲ့!!!!!!
Phထဲက အသံျပဲႀကီးေၾကာင့္ Minhyun အိပ္ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ေပ်ာက္ကာ မ်က္လံုးမ်ားက်ယ္သြားသည္။Contact nameကိုၾကည့္မိေတာ့ Daniel....
Minhyun-အဲ့ေလာက္ေအာ္ရလား ေျဖးေျဖးသက္သာေျပာလို႔မရဘူးလား
Daniel-Minhyun hyungက အိပ္ရာထေနာက္က်ေနတာကိုး။မႏိႈးေသးမွန္းသိလို႔ အက်ယ္ႀကီးေအာ္တာ။ျပန္အိပ္ေနမွာစိုးလို႔
Minhyun-မင္းလိုမ်ား မွတ္ေနလား!!
Daniel-နားၿငီးတယ္ဗ်ာ>< Ommaကအိမ္မွာမုန္႔လုပ္ထားတယ္ လာခဲ့ Hyungေတာင္ကြၽန္ေတာ့္အိမ္ေရာက္ေနၿပီ
Minhyun-လာၿပီကြာ ေစာင့္ေန
Danielအသံမၾကားခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ phကိုခ်က္ခ်င္းခ်လိုက္သည္။ မနက္ခင္းကို ဒီက်က္သတံုး အသံနဲ႔စတင္ရသလားပဲ။
Minhyun နာရီကိုေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ မနက္9နာရီ
Minhyun-ဟုတ္သားပဲ ေနာက္က်ေနပီ ေတာ္ေသးတယ္ ေက်ာင္းမတက္ရေတာ့လို႔
ငါမေန႔က ဟိုေကာင္ေလးကိုဘယ္လိုေျပာရမလဲေတြးေနလို႔ အိပ္မေပ်ာ္တာ...အဲ့ေကာင္ေလးကအိပ္မက္ထဲေတာင္ပါလာေသး
ဒီေန႔ေတာ့မေတြ႔ပါေစနဲ႔....
Minhyunျပင္ဆင္ၿပီး Danielအိမ္အေရာက္။အိမ္တံခါးကို အဖြင့္ ဧည့္ခန္းထဲကလူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ေတာ့ မ်က္ႏွာက႐ွိန္းခနဲ...
>>Minhyun-ကံၾကမၼာႀကီးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။မ်က္ႏွာပူပါတယ္ဆို ေန႔တိုင္းကိုေပးေတြ႔ေနေတာ့တာပဲ။<<
Seong Woo-Minhyun hyung လာေလ။ဒီမွာလာထိုင္
အိမ္တံခါးဝတြင္ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနေသာ Minhyunအား Seong Wooလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
Seong Wooျပတဲ့ေနရာဝင္ထိုင္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
>>Minhyun-တမင္မ်ားလုပ္ယူထားလားကြာ<<
Minhyunေရာက္လာတာနဲ႔ Daniel Ommaက လုပ္ထားတဲ့မုန္႔ေတြကို ခ်ေပးၿပီး..
