Hatred of a Sex God (SGS#6)

Chapter 3

Chloris

Hindi mawala ang tingin ko kay Andrei kahit na pilit niya akong iniiwasan at kahit na gusto kong mawala ang galit na nararamdaman niya alam na alam kong hindi ganuon kadali na patawarin niya ako but i know that's not easy for him to forgive someone like me who left him, who left him behind, who left him alone and who left him with just a note a message that seems useless at everything. hindi ko naman sinasadya, hindi ko naman ginusto na iwanan siya takot na takot akong mawala ang lahat, mawala siya so i just left. ako nalang ang umalis, kahit na ang sakit sakit, sobrang sakit saakin ng desisyon na ginawa ko.

I saw andrei walk out of the venue kaya naman kinausap ko si Hanna na bantayan si Denice at lalabas lang ako saglit at pupuntahan ko lang si Andrei para kausapin, pumayag siya so i had a chance na puntahan si Andrei kailangan talaga naming mag usap na dalawa, yung kaming dalawa lang talaga at yung seryosohang usapan sana dahil mahalaga ang pagu-usapan naming dalawa its about me and him, at ang naiwang relasyon naming dalawa.

“Andrei..” tawag ko kay Andrei ng makita ko siya sa hardin na may hawak pang weeds, wait. he's smoaking? binalik niya iyon sakaniyang bulsa at tinignan ako na para bang diring-diri siyang makita ako, ano bang aasahan mo chloris? that's Andrei. si andrei na malaki ang galit sayo, si andrei na di kay kayang patawarin kagaya ng gusto mo. “anong kailangan mo?” malamig na boses niya sa akin.

napayuko naman ako. “c-can we talk?” muli niya naman akong tinignan at tinaasan ng kilay rin, ano ba itong iniisip ko? “we don't have nothing to talk with.” aniya.

aalis sana siya ng hawakan ko siya sa kaniyang damit at hindi hinayaan na umalis, i came back for him. dahil gusto ko siyang makasama, gusto kong makasama siya di na mahalaga kung tanggapin niya si Denice ang bagay na mahalaga sa akin ay ay ang makausap siya, we have to talk gusto kong magkausap naman kaming dalawa. maari naman 'yon diba? ang saaming dalawa, maari rin ba 'yon?

kahit na maaring wala, walang mangyari sa mga bagay na gustong-gusto ko na magkasama kaming dalawa pero bakit ganito, bakit parang wala na? huli na ba ako para sakaniya? huling-huli na ba talaga ako? huli na ba ang lahat para sa aking mahal na mahal parin siya? maybe i have that nothing explanations right before but, i love him. mahal na mahal ko parin siya at walang panahon na hindi ko siya nagawang isipin.

“about us, andrei.”

tumawa naman siya sa akin. “us? bakit chloris, do we have a relationship?” his voice are irritated, pissed, mad. ramdam ko ang galit sa boses ng kaniyang pananalita sa akin, mga galit na pinararamdam niya naman sa akin ngayon, those madness.

i guess, i deserve it.

“Andrei..”

“get off me.”

Bunitaw lang ako sakaniya pero di ko siya kayang bitawan umakap ako sakaniya mula sa likuran at di ko binitawan iyon, i don't care whoever see us all i wanted is to be with him. am i so desperate? this is the only way i know, the only way i think might be right para sa aming dalawa ito nalang ang nagiisang dahilan bakit ako nananatili, ayokong mawala sakaniyang tabi.

masyado na ba akong selfish? ang kaso, wala na kasi akong maisip kundi ang makasama siya, gusto kong manatili sa tabi niya gusto kong bumalik sakaniyang buhay, i want to stay with him. dahil oo, mahal na mahal ko parin siya and it doesn't change on those passed 8 years. walang nagbagong mahal ko parin siya, kahit na halos dekada na ngunit di naman nagbabago lahat, mahal na mahal ko parin siya.

i keep hugging him. “get off me, chloris!” sigaw niya sa akin ngunit hindi ko ito ginawa at nanatili ang kamay kong naka-palupot sakaniyang bewang ngayon, my hands don't move on hugging him. why i'm being like this? dahil sakaniya, kaya ako nagiging desperada ay dahil sakaniya. Oo, dahil sakaniya.

“i said, get off me!” mariin nitong sambit na pilit inalis ang kamay ko sakaniyang bewang ng maalis niya ito ay bigla naman niya akong nilingon at dahan-dahan na lumapit sa akin kaya naman ako'y napa-atras he was walking towards hanggang mapasandal nalang ako sa pader.

tinitigan niya ako sa aking mga mata ngayon, mga titig nitong nakakamatay kahit na gaano pa kaganda ang mata niya'y nakakamatay rin ito.

“you are a bitch, know that? bitch.” pagdidiin naman niya sa akin, i deserve it and i really deserve that words. deserving ako sa mga salitang binabato niya mula sa akin, i deserve all of it. kasalanan ko naman bakit ganiyan ang tingin niya sa akin, totally deserve it. its all for me, yeah. kasalanan ko at inaako ko naman rin ang lahat. “you love me? but why did you left me alone?” tanung niya naman sa akin.

“why did you left me?”

hindi ako sumagot, hindi ako nakasagot sa mga sinasabi at tinatanung niya sa akin ngayon wala akong magawang isagot, wala akong masabi sa mga sinasabi niya dahil sa kaiisip na paano ko ipapaliwanag? magulo ang lahat, magulo ang sitwasyon at di ko alam paano ito sasabihin sakaniya, wala akong masagot. hindi ako umimik.

he tsked. “walang kwenta.” duktong nito at naglakad paalis, umalis siya at ako naman ay naiwan dito. it was just a few bago ako sumunod papasok sa loob kung saan nagsisula naman ang kainan.