neden yaşıyorum ?
neden yaşıyoruz ?
dünya da ki amacım ne ?
amacımız ne ?
neden buradayız ve neden mutluyuz ?
ya da en azından deniyoruz ?
peki ya neden kendimiz olmaya çalışırken bile sahtelik akıyor maskemizin altından?
her gün aklımda ölüm düşünceleri ile neden uyanıyorum?
peki ya, bunu okuyan ve asla itiraf etmeyen sen?
peki ya asla bunları düşünmeden masumluğunu koruyan sen?
cevabınız var mı?
daha doğrusu kimin cevabı var?
benim hiç bir cevabım yok.
her sabah neden ölüm düşünceleriyle uyanıyorum bilmiyorum.
sadece ölümü bekliyorum çünkü.
neden hayattayım bilmiyorum.
geldim ve gitmeyi bekliyorum çünkü.
peki ya neden kendim olurken sahtelik akıyor maskemin altından, onu da bilmiyorum.
seviyorum çünkü maskemi.
peki neden hala buradayım?
neden size yazıyorum bunları?
çok basit, bilmiyorum.
belki seviyorumdur ailemi,
belki küçük bir umudum vardır içimde,
belki de... fazla korkuyorumdur ?
hakkında hiç bir şey bilmediğimiz ölümden,
beklediğim kadar korkuyorumdur belki.
bunun için ona koşmak sadece bir düşünce olarak kalıyordur aklımda.
kendiliğinden bana gelmesini beklememde bu yüzdendir.
bekliyorumdur ben bu yüzden.
gelip, beni almasını, ve sonsuz huzura kavuşturmasını.
çünkü çok ihtiyacım var.
o çok özlediğim huzura her şeyden çok ihtiyacım var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Just Me
PoetryBurada kimsenin bir maskesi olmayacak, çünkü buraya sadece maskesinden kendi gibi olanların yanında vazgeçebilenler gelecek... Ben burada bir kitap yazmayı düşünmüyorum, veya da mutlu son, sadece kendimi yazmayı düşünüyorum. Sadece Kendim çünkü ben...
