Chapter 3
----------------------------------------------------------------------------
Pizza’s POV
Di pa tapos ang araw, kung akala niyo’y tapos na, hindi pa. Kakatapos lang ng last subject ko, then I bumped into someone.. eto nanaman tayo, shit.
“Not my fault.” I told him, yeah. It’s a him, lalaki siya malamang.
“It’s my fault, I wasn’t looking at the right way.” Sabi niya sakin, napatitig nalang ako. Shit, ang gwapo niya. But no, I can’t. I don’t want to.. but I can’t help it. Nalaglag yung books ko {a/n: sorry I’m so cliché} and pinulot niya, ang gentleman niya. Damn.
“Kenneth nga pala, Kenneth Marco.” Inilagay niya ang kamay niya sa unahan ko, fudge. Bakit hindi ko kayang mag-taray? Wait, kaya ko ‘to.
“Pizza, Pizza Bernardo. Now if you’ll excuse me, I need to go home.” Yan! Very Good, Pizza!
“Pizza? Ikaw na yan? Grabe!” Sino ba ‘to? Hahaha. Baka stalker!
“Huh? Sino ka?” tanong ko sakaniya.
“Ouch. Di mo na ko nakilala?” Tas hinawakan niya puso niya ng parang nasasaktan.
“Arte! Tatanungin ba kita kung kilala kita?” sabi ko.
“Kenneth ‘to! Kenneth Marco, kalaro mo dati ng tekken sa psp!” sabi niya. Wait..
“Kenneth? Yung batang ututin?” tanong ko.
“Oo ako yun!” sabi niya. Agad akong tumalon sakaniya at hinug siya.
“Ahhhh! Na-miss kita grabe!”at niyakap ko siya ng mahigpit, wag kayo, walang malisya to.
“Namiss din kita. Grabe!” Sabi niya.
Siya si Kenneth Marco, kalaro ko simula nung bata ako. Crush ko yan eh, pero di naman yung bonggang bongga, sakto lang. Di katulad nung iba na wagas maka-oa pag may crush. Kainis yung ganun eh. I admit it, hanggang ngayon crush ko parin siya, I like him na ata, don’t get me wrong ha. Matagal na kaming magkakilala, at hindi nag-fade pagka-gusto ko sakaniya, I’m just not that vocal about it. Lumipat kasi siya ng school noon, I don’t know why. Abnormal yan eh, joke!
“Earth to Pizza!” sigaw niya sakin at napabalik naman ako sa realidad.
“Oh?” mataray kong sabi.
“Uwi ka na? Tara sabay na tayo.” Sabi niya.
“Ayako nga, uuwi na ko mag-isa.” If sa tingin niyo pa-hard to get ako, pwes I’m not. Di ko lang talaga feel sumabay ngayon, gusto ko mag-isa.
“Ay.. sayang magi-ice cream pa naman sana ako pauwi.” Pag-iinggit niya. Kilala niya parin ako.
“Nag-bago na isip ko, tara sabay na ko sa’yo.” Sabi ko then pumunta na kami sa car niya.
Nung nakapunta na kami sa favorite naming ice cream parlor, we ordered our faves and then took a seat.
“So.. how’s life?” He asked me.
“Same old, same old. You?” ako.
“Sabi na tomboy ka eh!” He teased me.
“Gago. Heh. Ba’t ka nasa school kanina?” I asked him.
“Isa ako sa transferees, dami nga namin eh. I didn’t expect na mga 8 kaming magt-transfer.”
“Woah. 8? Ang dami!”
“Anyways, why’d you transfer sa isang school in the first place?”
“That’s something that we can’t discuss here.” Sabi niya mukhang seryoso.
“I’m done eating anyway, are you?” He nodded.
“Then let’s go.” Hinila ko siya palabas then he drove sa favorite place namin kasi maaliwalas, the park. When we reached the park, we sat down underneath a tree.
“So, care to tell me why you transferred?”
“Okay so ganito kasi yun.. remember noong 2nd year highschool tayo? That’s when I transferred because.. I can’t stay with you any longer.” Sabi niya sakin, di ko gets.
“Huh?”
“I can’t stay with you kasi yung feelings ko para sa’yo, mas lalong lumalala. Di na kita kayang ituring as bestfriend or childhood friend, I wanted more than that. Eh natakot ako, natakot ako na baka i-reject mo lang ako. Kaya the best solution I found is to transfer sa ibang school.” I-I don’t know what so say.. gusto niya rin ako, fudge.
“And guess what, my feelings still hasn’t changed.” Kinilabutan ako. Wooh, I feel butterflies sa tyan ko, kumain ba ko ng paro paro? Yung totoo?
“And lastly, I want to court you. I want to show how much I like you, Pizza. And I don’t care kapag ni-reject mo ngayon, atleast nasabi ko na ang nilalaman ng puso ko.”
“I-I don’t know what to say, Ken.” I told him.
“It’s okay, I can wait. Here, I’ll give you my number so if you need anyone, just call me.” I hugged him.
“Thank you for being the best best friend, and I’m sorry if I can’t answer your question right now.”
“It’s alright. Let’s go home?” I nodded and we went back into the car. Habang nasa kotse kami, isa lang ang iniisip ko.
Papayag ba ko o hindi?
------------------------------------------------------------------------------
Hala! Papayag kaya si Pizza? Abangan! Comment, vote or be a fan.
Sa mga gusto magpa-dedicate, message or comment lang kayo. :)
Love you! xx Author.
