Mektup 2

642 38 8
                                    

Günlerdir pencerelerin kapalı sevgilim. Açmıyorsun o güzel gözlerini. Hem sen korkarsın ki karanlıktan. Beni ararsın o karanlığın derinliklerinde. Bulamayınca da oturup ağlarsın çocuk gibi. O yüzden aç o güzel gözlerini Gardenya'm.

Bugün annen ve baban geldi. Geldikleri gibi kapı dışarı ettim onları. Sana o gün o lafları etmeselerdi belki izin verirdim seni görmelerine. Ama yediremedim gururuma, gururuna. Sadece Jihyun'un kalmasına izin verdim. O seni çok seviyor sevgilim. O kadar çok ağladı ki ellerini tutup, bir an duyup uyanacakmışsın gibi hissettim.

Bugün sana en sevdiğin ve benim sana benzettiğim Gardenya'lardan getirdim sevgilim. Ne zaman sinirlensen, üzülsen hep iyi geldi o Gardenya'lar sana. Belki tekrar iyi gelir diye bir sürü getirdim, koydum baş ucuna. Belki burada, yanı başında olduğumu hissedersin Gardenya'm.

Doktorlar artık ümit olmadığını söyleyip duruyorlar. Ben inanmıyorum onlara. Sen açacaksın o gözlerini, gülümseyeceksin bana, öpeceksin beni her zaman olduğu gibi. Değil mi sevgilim? Uyanacaksın değil mi? Birlikte dünyayı turlayacağız daha. Ben olmayan becerimle sana tatlılar yapacağım. Birbirimize sarılıp film izleyeceğiz. Eşyalarımı dağınık bırakıyorum diye kızacaksın tekrar. Bizim için aldığım yüzükleri takıp evleneceğiz. Daha sonra minik bir kız çocuğunu evlat edineceğiz. Onun için alışverişe çıkacağız. Sen kısa kısa şeyler almak isteyeceksin, ben izin vermeyeceğim, kavga edeceğiz. Sonra öpeceğim ben seni. Dayanamayıp karşılık vereceksin sende. Değil mi sevgilim? Daha yaşayacağız birbirimizi değil mi?

Ben tekrar özür dilerim Gardenya'm. Şuan karanlıktan korkmanı engelleyemediğim için çok özür dilerim sevgilim..

I'm Sorry Ma GardeniaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin