-Bu defteri seni hatırlamak için almıştım.
Şimdide unutmak istiyorum Lee Minho.
Bu son cümleleri yazdıktan sonra bu defteri Han Nehrini bırakıcam. Çünkü ben Han Jisung seni kendi nehrime bırakma kararı aldım. Ve ne zaman gece olup ay nehrin üstünde yükselse. Nehir daha hızlı akıcak çünkü senin gülüşün artık bana birtek göz yaşı veriyor. Senin yükselmen beni artık düşürüyor. Kendime olan sevgimden bile alıp sana verdim. Utangaçlığıma rağmen vazgeçmedim. Arkadaşlarınla dalga geçsenizde yüzsüz gibi seni orda bekledim. Belki hayatından çıkmam seni etkilemiycek bile ama. Ben çok üzüldüm be Minho. Hayat enerjisi sonsuz olan benim, hayat enerjimi çekmeye başladın. Ben küçükken çok çabuk hastalanırdım biliyor musun çok zayıf sessiz bir çocuktum. Şimdi iyiyim ama kendime bir söz verdim ne kadar kaldığını bilmediğim şu ömrümü mutlu bir şekilde yaşamaya. Ve sen bunu engelliyorsun...O yüzden
Şimdilik hoşçakal Minho
Artık ay ışığına ihtiyacım yok
Kendi hayatıma güneş ışığı olucam.
Kim bilir belki bir gün gene bir güneş tutulması olurda karşılaşırız...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Time for the moonlight-{minsung}
FanfictionKaranlık hayatım gece gibiydi ama sen ay ışığı oldun Lee Minho...