A Hidden Talent

Hoofdstuk 17

P.O.V. Nikky

Eindelijk is het dinsdagochtend, de dansles gaat beginnen. We zitten met z'n allen in de kleedkamer. De meeste meiden zijn zich aan het omkleden, de eerste twee uur hebben we namelijk nog les gehad. Twee minuten later lopen we met z'n allen naar de sportzaal. Mevrouw Hendrikx staat al klaar bij de sterio-installatie. "Meisjes, vandaag gaan we wat hiphop aan de dans toevoegen. Maar eerst de warming-up!" roept ze. We gaan allemaal op onze plek staan en de muziek van Katy Perry schalt uit de boxen. Als we lekker bezig zijn draait mevrouw Hendrikx de muziek uit. "Oke dames, eerst even herhalen en daarna zal ik jullie er wat bij leren. Evelien en Nikky komen jullie weer naar voren?" Ik knik en doe een paar passen naar voor. Evelien, die eerst naast Maaike stond, komt nu ook zonder mij een blik waardig te kunnen. Ze denkt vast dat ze al gewonnen heeft.. Hmpf, dat zal ze zo direct nog maar een keer moeten zeggen. De muziek van Becky G komt weer door de speakers en terwijl ik dans zie ik dat ze telkens eventjes aan aan haar arm krabt en daarna even aan haar been. Zo gaat het nog een minuut door en haar huid begint nu toch echt rood te zien. Niet veel later stopt ze even met dansen om haar rug te krabben. Opeens gaat de muziek uit. "Evelien! Wat is er toch? Je moet je aandacht erbij houden! Dit kunnen we ons niet permitteren zo vlak voor de competitie." hoor ik mevrouw Hendrikx zeggen. "J-jaa sorry m-mevrouw," zegt ze, maar opeens begint ze te stuiptrekken en gaat ze langzaam naar de grond. "Aargh, haal me weg uit deze hel!" En ze krabt overal waar ze maar krabben kan. Ze trekt haar lange joggingbroek uit en staat alleen nog maar in haar onderbroek in de sportzaal, één wand is doorzichtig door ramen en daar zitten ook de kleedkamers. De voetballers en de rugbyers blijven geïnteresseerdl staan voor het raam en wijzen lachend naar haar. In de tussentijd heeft ze ook dhaar hemdje uitgedaan en staat ze alleen nog maar in haar ondergoed. Het is een erg grappig gezicht maar waarschijnlijk ziet zij dat niet zo. Ik doe mijn hand voor mijn mond om het niet uit te proesten van het lachen. "Evelien? Gaat het?!" roept Maaike, en ze rent direct naar haar toe. Dat is wel weer een nadeeltje. Dan komt mevrouw Hendrikx er ook naartoe. "Wat is er nou toch? Dit kan toch niet!" "I-ik heb je-euk!" stamelt Evelien kronkelend op de grond en ze probeert zichzelf op alle plekken te krabben waar het maar kan. "En hoe komt dat dan," zegt ze. "Geen ide-ee," zegt Evelien. Mevrouw Hendrikx denkt even na. "Meisjes! De les is voorbij, ik vind het heel jammer, maar het kan niet anders." En tegen Evelien zegt ze: "En jou gaan we even onder de koude douche zetten." Ik loop vlak langs hen heen. Als ik voorbij kom hoor ik Evelien sissen. "Deze actie komt van jou hé," hoor ik. Ik haal mijn schouders op en loop door. Ik hoor nog net: "Deze kan je terugverwachten!"

P.O.V Maaike

School is al een tijdje afgelopen en we hebben net gegeten. Ik overdenk de dag een beetje. Ik vond het echt heel vreemd dat Evelien opeens zoveel jeuk krijgt. Ik bedoel, dat kan toch nooit zonder opzet zijn! Misschien dat het jeukpoeder was.. Evelien was er van overtuigd dat Nikky het had gedaan, maar ik geloof het niet. Waarom zou Nikky zoiets doen? Opeens gaat de deur open, van mijn zo gemakkelijke plek op mijn bureaustoel sta ik opeens op de grond en ik kwam aardig hard op mijn voet terecht. Het is Nikky en ze kijkt me een beetje raar aan. "Euh hey!" stamel ik een beetje en ik kreun een beetje van de pijn. "Hayy" zegt ze. "Wat kom je doen?" vraag ik. "Euhm dit is mijn eigen kamer," zegt ze. "Oh ja," zeg ik een beetje sullig. "Ik kom alleen maar even mijn telefoon ophalen," zegt Nikky. Ze verdwijnt weer en ik laat me met een zucht weer zakken op mijn bureaustoel. Dan begint mijn telefoon te rinkelen. Het is Max en spontaan krijg ik een glimlach op mijn gezicht.

Max: "Ehh heyy,"

Maaike: "Hoii waarom bel je?"

Max: "Gewoon ik wilde je stem even horen,"

Maaike: "Haha, je hebt me al gehoord tijdens het eten!"

Max: "Euhm misschien. Ik wilde trouwens ook nog vragen of je zin had om mee te gaan naar de boom,'"

Maaike: "Eh ja heel graag. Over vijf minuten bij de tunnel?"

Max: "Ja is goed. Tot zo!"

Maaike: "Oke, tot zo!"

En langzaam druk ik mijn telefoon uit. Ik schiet snel in mijn schoenen en gris mijn jasje van van kapstok. Als ik aankom bij de kruising waar de jongens en meisjesgang samen komen, staat Max al op me te wachten. Ik glimlach en Max zegt: "Kom je?" We kijken of we ongezien weg kunnen komen en slenteren dan op ons gemak naar de boom. Ik ga zitten op één van de takken en langzaam zak ik naar de zijkant. Ik had geen idee dat ik zo moe was. Ik schuif nog iets verder totdat ik opeens iets zachts voel. Ik schiet overeind en mompel: "Euh sorry." "Maakt niet uit hoor, blijf maar liggen," glimlacht hij. Ik sluit mijn ogen en geniet van het zonlicht. Ik ben zo vermoeid dat ik uiteindelijk in slaap val. Waarschijnlijk op Max' schouder, maar ik weet het niet zeker.

------------------

A/N

Hii,

Ik ga even niet zo heel veel zeggen hahaha. Just want you to know I'm still alive.

Love y'all