THE REAL US (On-going)

TRU#14

Queen's POV

Kanina pa wala si Vince simula nung bumalik kami dito sa inookupa naming kwarto. Nasan na kaya yun? Kanina pa sya sabi nya saglit lang daw. Psh! May saglit bang tatlong oras ha!?

"Humanda kang mayabang ka sakin pagkabalik mo"

Nasan na ba yon? Nagugutom na ako dahil alas otso na ng gabi. Siguraduhin mo lang na importante ang dahilan ng pang iiwan mo sakin dito.

Nahiga ako sa sofa at saka pumikit. Baka makatulog na ko wala pa din ang boyfriend kong mayabang.

Bago pa ko lamunin ng antok narinig ko ang pagbukas ng pinto at ang yabag palapit sakin. Pero ang di ko inaasahan ay ang pagyakap nya sakin. He freaking hug me in my waist and he rested his head on my breast!-----dumilat ako at nakita ko syang nakapikit habang kalahati ng katawan nya ay nakapatong sakin.

Shet! Ang bilis ng tibok ng puso ko. Sigurado akong naririnig nya yon dahil ang kanang tenga nya ang nakatapat sa bandang puso ko.

"Vince----" sinubukan kong gumalaw pero hinigpitan nya lang ang yakap sakin.

My heart never stop on beating insanely fast! Shit! Naririnig nya yun sigurado! Kalma kalma! Iisipin nya na normal lang na kabahan ka.

"Boyfriend" bulong nya

"Ha?"

"From now on you will always call me boyfriend. My heart almost explodes from happiness when you call me that earlier in the zipline. And I like it---no I love how you call me boyfriend." sobrang seryoso nya sa sinasabi.

unti unting bumibigat ang hininga ko sa kaba. He love it? Hindi ako makasagot. Hindi ko alam ang sasabihin. Bukod sa naiisip ko, thats so sweet of him. Im afraid I might fall if he continue this. Im confuse, it will be worth it does it?

"Girlfriend.."

"Hmm?" dahil sobrang seryoso nya sa sinasabi nya ayoko magsalita baka mautal ako. Hindi naman ako ganito noon kay Prince.

"Breath" with that I blows a loud breath dahil hindi ko napansin na nagpipigil na pala ko ng hininga. Is this me? Whats happening to you Queen?

"Ang bilis ng tibok ng puso mo" aniya na nagpabalik sakin sa katinuan. "Umalis ka kasi dyan" singhal ko at nag galit galitan ako. Tumawa lang ako loko at saka umayos ng upo tumayo naman agad ako habang walang tigil pa din sa tulin ang tibok ng puso ko.

Lalakad sana ko papunta sa kwarto nang hilahin nya ko at ikulong sa mahigpit na yakap. Ngayon ako na ang nakahilig sa dibdib nya dahilan para marinig ko din at mabilis na tibok ng puso nya.

"My heart also feels the same" napaawang ang bibig ko sa sinabi nya. Does that mean anything? Gaya ng iniisip ko? Does it?

I know this feeling. I freaking know this. But how can he say that he feels the same? Does he really? Ayoko namang magtanong dahil hindi pa din ako sigurado.

Nang hindi ako sumagot humarap sya sakin at pinagsiklop ang mga kamay namin. Then he smile. I just look at his smile its genuine.

"Come on, kumain na tayo. I prepare something" he wink at me playfully.

Magkahawak kamay kaming lumabas nang kwarto at tinungo ang rooftop. Pagdating don napahanga ako sa ganda. Flowers around the rooftop, candles, a table for two with foods and champange and a piano.

Magtatanong sana ako kung bakit may piano pero nang lingnunin ko si Vince he's holding a bouque of roses. "Roses for my girlfriend" aniya at inabot ang bulaklak. Natawa naman ako ng konti at saka kinuha ang bulaklak. Hindi ko naisip na kaya nyang gawin yung mga ganito. I mean he really look like a ice back then. Ang sungit ng mukha then here he is being sweet? At me? Is the world ending?