,,შეიძლება ბევრს არ უყვარდე მაგრამ დააფასე ის ვისაც უყვარხარ''

განცდა

მე კერ კიდევ ვერ ვხვდებოდი თუ რა მოხდა გუშინ, ღამით..ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა,ისინი თავიანთ გზას იკვლევდნემ ჩემს ლოყაზე,შინაგანად სრულიად განადგურებული ვიყავი,მუცელში სიმხურვალეს ვგრძნობდი რაღაც მუცელში მაწვებოდა და ერთ ადგილას არ მასვენებდა,თვალები ჩაწითლებული მქონდა,მთელი დღე და ღამე ვტიროდი,მთელი ღამე არ ვიძინებდი, თვალებს მოვხუჭავდი და ის წყეული დღე მახსენდებოდა,თვალწინ მედგა...ის კვნესა,მოძრაობები,ტკივილი,ხმაური ეხლაც მესმის,ჩემს თავს ვერ ვცნობ ძალიან შეცვლილი ვარ,რომ შეგეხედათ ამ დროს ჩემთვის იმწუთშივე შეშლილი გეგონებოდით,მთელი დღეები საწოლზდ ვიჯექი და უაზროდ,ურეაქციოთ,განუწყვეტლივ ერთ ადგილს ამოვიჩემებდი ცქერას დავუწყებდი და ვტიროდი..იმდენი ვიტირე საწოლიც კი დავასველე..უკვე ჩემს ტირილს ვხვდებოდი რომ აზრი არ ქონდა და ტყუილად ვტიროდი,რადგან ჩემი ტირილი დროს უკან ვერ დააბრუნებდა  და ვერაფერს ვერ შეცვლიდა,ცოტა ხანი ცრემლებს შევიკავებდი,მალე რაღაც გულზე რაღაც ისევ მომაწვებოდა  და ისევ ცრემლებს ვღვრიდი,ასე გადიოდა დღეები,უხასიათოდ,ერთფეროვნულად,უმნიშვნელოდ...ვუყურებდი ფანჯრის რაფოდან შტერივით ბუნებას თვალებ აწითლებული,მაგრამ ერთ დღეს როცა ვიძინებდი ტელეფონზე ესემესი მომივიდა,ავიღე და გავხსენი
-ჰეი პატარავ,როგორ ხარ :)
თავიდანვე მივხვდი რომ ეს იუნგი იქნებოდა,აბა სხვას ვის უნდა ცოდნოდა ჩემი ნომერი??უცებ მუცელსი რაღაცამ დამირბინა და გამაჟრიალა
-იუნგი შენ ხარ? :(
-ხო,პატარავ 3:)
-ეხლა მაიც რა გინდა !? ხო მიიღე რაც გინდოდაა
-არც არაფერი ის ღამე გამახსენდა
  გული გამიჩერდა და სუნთქვა შემეკრა
-აღარ იფიქრო მააგაზე ტყუილად
-ვნახავთ
  იუნგის უკვე აღარაფერს ვწერ და ტელეფონს
საწოლზე ვაგდებ
-ჯანდაბა ამის დედააც!!
  ვყვირივარ და თმებში ხელს ვიკიდე
-ააჰ
ისევ ცრემლები წამსკდა და კედლის კუთხეში ჩავიკეცე
(ჰაჰ დებილობაა და ტყვილა ვწერ)