Update 9 :DDDDD

108 1 1
                                    

Update 9

A/N: VOTE AND COMMENT! LIKE IF YOU WANT! SHARE IF YOU LIKED IT :D FAN ME! HHAHAHA.

// (still)CLARK’s POV

Lumalapit na sila sa akin.. habang lumalapit sila, mas naaaninag ko ang mga mukha nila. AH!! Tama, sina Mich at Gab pala.

“Clark!” bati ni Gabrielle.

Ughhh.. so, pretty face. ANGELIC.

“uhm, Hi!” sagot ko naman.

“haha, san ka galing?” tanong ni Gab.

“uhm, kina Alys. Hinatid ko, nanood kasi kami ng movie sa amin.”

“ALAM KO ^__^”

“huh? Alam mo? O.o”

“haha! Wala, nevermind ^_^”

“o-okay . teka, pauwi na ba kayo?”

“uhm, OPO! ^_^”

“ahh, sabay na tayo, hindi ba magkapitbahay lang kayo ni Mike?”

“OPO! ^_^”

“oh, okay! Sabay tayo :) ”

“OKAY PO! ^_____________^”

“haha :)”

Ang kulit talaga ni Gabrielle. And cute. Alam nyo na ba ang hitsura niya?

HETO, dedescribe ko:

*CUTE

*HEIGHT: nasa range ng 5-5’2” feet.

*Normal lang ang body nya. Di masyado payat-di masyado mataba

*she has a long and shiny hair. Lil bit of curly sa ends.

*she’s like an ANGEL.

Na-iimagine mo na ba?

Naglakad kaming tatlo. Habang papalapit kami ng papalapit sa bahay namin, pabilis rin ng pabilis ang tibok ng puso ko. Napahawak ako sa may dibdib ko sa lakas ng heartbeat.

“okay ka lang CLARK?” tanong ni Gab.

“uhm, ewan ko. Ang bilis nang tibok ng puso ko eh.”

“oh, wag kang mag-alala! Nandito lang ako para sa’yo ^___^”

“o-okay, salamat.”

 wag kang mag-alala! Nandito lang ako para sa’yo,

 wag kang mag-alala! Nandito lang ako para sa’yo

 wag kang mag-alala! Nandito lang ako para sa’yo

 wag kang mag-alala! Nandito lang ako para sa’yo

paulit-ulit na pumapasok sa isipan ko. With that, medyo nawala na ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

At sa wakas, narating na namin ang bahay.

“uhm, heto na ang bahay namin eh.” Sabi ko sa kanila.

Nang biglang …

Nakita ko si papa, ang tamlay, parang namatayan..

“oh! Papa! Bat parang namatayan kayo?” tanong ko sa  kanya.

Wala syang sagot, bumalik ang pagbilis ng tibok ng puso ko.. NAMATAYAN… NAMATAYAN????!

“pa-pa, si m-mama p-po?” tanong ko sa kanya with nanginginig na voice.

“Nasa ospital.” Malungkot na sagot ni papa.

“ho?!”

“Nabundol sya ng kotse kanina..”

“*gasp* T_T”

“Di pa sya nagigising mula kanina.”

Napaluha ako. NAKU, nandito pa naman sila Mich at Gab, nakakahiya. Pero, di ko mapigilan, Close kami ni mama, SOBRANG CLOSE. Gusto ko ng hug for comfort.

Nakaramdam ako ng maliit na kamay na hinihimas ang likod ko, para bang pinapatahan ako. Lumingon ako, Si Gab. Niyakap ko sya at napaiyak ng lubos, iba kasi ang pakiramdam ko nung niyakap ko sya. Panay himas sa likod at ‘shh’ si Gab habang niyayakap ko sya. Iba yung feeling, parang ang komportable ko sa yakap niya. Napatahan ako at umalis sa yakap na yun. Pinahiran ko ang mga luha ko. Tumingin ako kay Gab. Nakangiti lang sya. That smile that calms you. I don’t know why but I think she’s an angel .. saving me from the sadness that I felt that time.

“I told you, wag kang mag-alala. Kasi nandito lang ako para sa’yo. ^_^” at nagsmile sya.

“SALAMAT. At sorry kung niyakap kita. Kelangan ko lang talaga eh.” Sabi ko sabay kamot sa ulo.

“okay lang yun. Naiintindihan kita.”

“salamat talaga.”

“Magigising rin yun bukas ^_^”

“sana nga.”

“gabi na ata Clark. Kelangan na naming umalis. Ipagdarasal naming ang mama mo ^_^” sabi ni Michelle.

Sana magising na si mama… kasi kung hindi, hindi ko alam ang gagawin ko …T__T

Hindi kami ganun ka close ni papa, kasi sanggol pa lang ako, nasa abroad na sya. Kaya hindi ko sya nakasama sa paglaki ko. At ngayon, hndi parin kami close. Hindi naman din kasi sya nag-eefort na pansinin ako. Hindi ako galit sa kanya, di ko lang talaga feel na papa ko sya. Halos lahat na  materyal na gusto ko, mabibigay nya. Pero, iba ang binibigay ni mama. Ang aruga, pagmamahal, at pag-intindi.

MAMA PLEASE WAKE UP SOON T__________T

My Gabrielle <3 // on-goingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon