darkparadise/•eyfet•

even though you're not here,won't move on.

Fethi siyah tişörtünü giydikten sonra araba anahtarını aldı ve evinden çıktı.

Sabah 5'de parka doğru ilerlerken,kalbi hızlı hızlı çarpıyordu.

Belkide aralarında ki bütün soğuk bağ kopacaktı.

Belkide bir daha hiç birbirilerine bakmayacaklardı.

Parkın olduğu arka sokağa geldiğinde,arabasını park etti Fethi.

Arabadan inip hızlı adımlarla parkın önüne geldi,Kız parka bakan bankta oturmuştu.

Çok değişmişti...

Fethi'nin çok sevdiği saçları kesmişti.

Fethi'nin sürekli oynadığı kahküllerini uzatmıştı.

Şimdi kısacık saçları,kırmızı hırkası ve siyah ince elbisesiyle bankta oturuyordu.

Fethi hızlı adımlarla kızın yanına oturdu sessizce,1 saat boyunca öyle durdular..

Sessiz ve hiç tepki göstermeden.

Eylem derin bir nefes alıp tereddütle Fethi'nin gözlerine baktı.

Ardından umursamadan önüne döndü.

Kızın saçlarından gelen ipek kokusunu içine çekmeye çalıştı.Her ne kadar da uzak dursalar saçlarında ki koku Fethi'nin burnuna geliyordu.

Sonra Eylemin sesini duydu.

Yüzlerin hatıralarının bir çaresi yok...

Bir melodi gibi aklımdan çıkmıyor.

Ruhun beni avlıyor ve bana söylüyor,

Her şeyin iyi olduğunu.

Ama keşke ölmüş olsaydım.

Büyük arabalar gelip parkı yıkarken Eylem ayağa kalkıp kırmızı gözlerle Fethi'ye baktı;

"Keşke o gün ölseydim,ağzından çıkan o iğrenç sözleri duymasaydım."

Kaydırakların olduğu kısmı yıkmışlardı.

"İşte benim de hayallerim böyle yıkıldı Fethi."

Ortadan ikiye ayrılmış tahteravalliye baktı ve işaret parmağıyla gösterdi,

"İşte o gün benimde kalbim böyle ortadan ikiye ayrıldı."

Ve,

Gitti.

🌺

-eylem çiçeğim neden böyle yapıyosun yavrum?-