İZ/EyFet

İz'in Tanışması.

Bu kitabı,güclü kadınlara,engellere rağmen hâlâ ayakta duran insanlara,

Sanal olmaları önemli olmayan , her gün kesintisiz konuştuğum ve can dostum dediğim Özge ve İpek'e

Ve,

Hiç bir zaman yanımda olmayan,olsalar bile beni anlamayan reel arkadaşlarıma ithaf ediyorum.

;)

🌺

Bazen fiziksel acıları umursamaz insan,çünkü canı sadece fiziksel olarak yanmaz.

Ve Eylem şuan bunu yaşıyordu.

2 saat önce,abartılamayacak bir şekilde küçük bir yara almıştı,fiziksel olarak.

Ardından hastanedeyken,istihbaratçılık yapan arkadaşı İpek'in saldırıya uğradığını duymuş,apar topar bulunduğu hastanenin üst katına çıkmıştı.

2 saatir ameliyathanenin önünde ağlamaktan şişmiş ve kızarmış gözlerle duruyordu,tepkisizce.

Kolunda hissettiği el ile başını sağa çevirdi.

Gelen Bahar ve Özgeydi.

Bahar Karabayır'da 4 senedir doktorluk yapıyordu,Eylemlerin hem aile dostu hemde Eylem'in bir zamanlar bale arkadaşıydı.

Tim komutanı kocası Yavuzla küçük bir apartmanda,mutlu bir şekilde yaşıyordu.

Özge ise Karabayır'ın tek ve küçük olan üniversitesinde Fizik Öğretmenliği okuyordu.

"Az önce doktorla görüştüm,İpek'in ameliyatı iyi geçmiş,kurşun kritik bir yere denk gelmemiş normal odaya alıcaklarını söylediler..İçin rahat olsun kuzum."

Eylem derin bir nefes aldı ve omuzunda ki eli tuttu.

Hava almak istediğini söyleyip dışarıya çıktı.

Soğuk hava Eylem'in yüzüne çarparken gözlerini buğulayan yaşları serbest bıraktı.

Yaşlar birer birer gözlerinden dökülünce,gerçekten sevdiği birini kaybetmenin riskini yaşamanın çok kötü bir şey olduğunu öğrendi.

Yanında bir kıpırtı hissettiğinde başını sola çevirdi,yandaki banka bu sabah kütüphanede karşılaşan şımarık çocuk olarak niteliklendirdiği ama kendisinden 5-6 yaş büyük olan adama baktı.

Adam mahçup bir ifadeyle gülümsedi,

"Beni yanlış anlamanızı istemem hanımefendi,ben orada sizi küçümsemek istemedim sadece yardım etmek istemiştim."

"Ama sizden yardı-"

"Evet benden yardımımı istemediniz ama,ben yardım ettim.Siz güçlü bir kadınsınız yapabilirdiniz bir erkeğin gücüne ihtiyacınız yok ve bakılırsa da olmadı.Ben dediğim gibi sizi küçümsemek ve kırmak istemedim,benim kardeşimde bacaklarını kullanamıyordu bu yüzden tekerlekli sandalyeye ihtiyaç duyuyordu."

Derin bir nefes aldı ve devam etti.

"İnsanlar ona yardımcı olmadı,onu o haline rağmen itip kaktı ve şuan felç bir halde,tanımadığı birini görünce korkup kriz geçiriyor."