Şeytan meleği ve onun kusursuz gülüşünü gördüğü an korktu, hayatında ilk defa korku duygusunu tattı. Onu kirletmekten, karanlığının beyazına karışıp onu kirletip gülüşünü sömürmekten korktu. Şeytan onu görünce hayatında ilk defa alay dolu olmayan, içten bir gülüş kapladı yüzünü. Şeytan o an her şeyi unuttu. Sanki buraya diğer meleklere zarar vermeye gelmemiş gibi, o bir şeytan değilmiş gibi güldü. Hayatında yine bir ilk yaşayarak kendinden şeytan olduğu için nefret etti, onun güzelliğini hak etmediği için kendinden adeta hastalıklı bir ucubeymiş gibi tiksindi. Birden bire kendine gelip düşüncelerine lanet etti ve kendi karanlığına cehenneme dönmek için oradan, o güzel gülüşlü meleğin yanından ayrıldı.
~~Shadow
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOPE Devil&Angel Impossible Love
FanfictionHer zaman gülleni isterdim, Onu yok eden kişi olmayı değil. Dudaklarından çıkan dumanı severdim, 'Senden nefret ediyorum' cümlesini değil.
