lawn ◆ sirius black ❦ book one

ii

sevgili sirius,

bugün sana hasta olduğumu söyleyecektim. ve bunu yaptım, sana kanser olduğumu söyledim.

"may, şaka yapıyorsun, değil mi?"dedin, sırıtmaya çalışıyordun. tıpkı tahmin ettiğim gibi tepki vermiştin."beyin nakline filan ihtiyacın varsa paylaşabilirim, her daim."

"şaka değil."dedim ve bir anda ağlamaya başladım. daha önce senin yakınında hiç ağlamamıştım bu yüzden sekiz samiye kadar dondun kaldın.

ama sonra sana sarılmama izin verdin.

ve beni teselli ettin,

hem de hiç konuşmadan.

sadece sırtımı okşadın ve ben sakinleşene kadar elimi tuttun.

sonra ağlamam azaldı ve sen "artık eve gitmeliyim, biraz düşünmeliyim."dedin.

omuz silktim.

ve gün doğana kadar orada kaldım.

ve elime baktım, ellerini düşündüm.

sana aşık olursam bu aptallık olurdu ama sanırım bunu engelleyemeyeceğim.

siyah saçların, gri gözlerin ya da muzip bakışların bana yardımcı olmuyor.

umarım sana aşık olmadan ölürüm.

sonsuza dek,

may.