Chapter 9- Leadership Training

33 0 0
                                    

dedicated to her..... kinukulit pa ako para mag-update....

Lab na lab ko tong babaeng toh XD

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kurt's POV:

Para kay Christine? Pano yun? Bakit na kay May? ano yun, kinuha ni May yung necklace na para kay Christine?

"Kailangan malaman yan ni Christine!" sabi ni Mike

"Di mo ba alam? Iyak ng iyak si Christine dahil dyan?" hirit naman ni Chris

"So bakit mo binigay mo kay May?" nakakapagtaka lang naman

"Kasi di ko binilhan ng kahit ano si May, kaya binigay ko na lang kay May" halatang namumula sa galit si Mike

"Eh shunga ka din naman eh! Para kay Christine pero binigay mo kay May!" sumisigaw na si Mike sa loob ng kotse

"Pasensya na dre," humihina na yung boses ni Gerald

"Bababa na kami dito." and, galit na si Mike

Bumaba na kaming lahat

"Kailangan toh malaman ni Christine" paliwanag ni Mike

"Ano toh?! Ibig sabihin, umiiyak si Christine para sa wala?!" nag-aalala naman si Chris

tuloy-tuloy lang sila nag-uusap. Ako, nag-paalam na ako, umuwi na ako. NakakaOP kasi yung dalawa ehh.

Habang nag-lalakad ako, may nag-text.

Hi! Good Evening, Sorry for the disturbance. Just wanted to inform you na bukas na yung Leadership Training. Sorry kung madalian, Ngayon lang po kasi lumuwag yung schedule ni Ma'am.

~Lorrie Tribadas (SSG Secretary)

*END*

Ok.... but wait, sure ako na makikita ko si Christine. Will I tell her na para sakanya yung necklace or not?

I got home, took a shower and went off to bed.

--

What's happening? Diba si Christine yun? Why is she running away? And... and.... and, She's running toward's me.

I don't know but, I felt happy when she was in my arms. I wanted to hug her so tight that her bones might even crack. I just wanted to be the man who would comfort her while she cried.

Then all of a sudden a bell rang. Everything suddenly faded away. I sat down quickly and realized it was a dream. Pero, why is my dream like that? Why did I felt so happy when I was comforting Christine?

---

I'm walking in the corridor. Then I saw Christine. Just like in my dream she was also running, but she was not crying, she was so happy. But instead of running to me, She ran to another guy just right behind me. I then realized it was Gerald. She was so happy hugging him. I felt my heart, parang binaril yung puso ko. I felt so much pain.

Super layo ng pangyayaring yun sa panaginip ko. Dreams don't really come true talaga. Naglakad na lang ako papuntang classroom,  then hinarang ako ni Lorrie.

"Kurt! diba ngayon yung leadership training?" she said in a sarcastic voice

"Ay, Oo nga pala noh" napakamot nalang ako sa ulo

"Excused nga pala tayo sa classes natin for the whole day, sa Audio Visual Room pala yung Leadership Training. Kailangan 8:00 sharp complete na tayong lahat." then she walked away

Pumunta ako sa locker ko at kumuha ng mga gamit for the Leadership Training. And then I saw Christine.

"Kurt, aatend ka ng leadership training diba?" she said with a big smile

Unexpected LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon