Bitter & Sweet

MOON III

They say your last dance will be your true love. I was thought there in your worst. Never thought you needed more.

The day after you proposed your sister visited. I opened the door and I found her with a sly smile on her face. I opened the door widely at masaya ko siyang pinapasok. Agad ko siyang pinaghanda ng makakain at kinwento sa kanya ang nangyari nang gabi na nagdaan.

I was the happiest girl that night and now.

He's going to be a father.
Tumigil ang mundo ko.

Ang ngiti na kanina ko pa suot ay parang bulang naglaho.
Siguro mali lang ang narinig ko. Siguro na misunderstood ko lang ang sinabi nang Ate mo.

Tumayo siya habang ako nakatulala. Pagbalik niya may kasama siya.

She's the pregnant woman in the train who helped me get here.

Oo.. Bobo ako. Pero hindi ako manhid. Sana nga manhid na lang ako.

Our memories flashed on my mind. Kasabay ng pagpatak ng mga luha ko ang unti unting pagkadurog ng puso ko.

Dumating ka.

There was a fight between you and your sister. Hindi ko na narinig dahil tama na ang mga nalaman ko.

When they left you kneeled.

Last night you also kneeled. I was so happy after that.
Ngayon nakaluhod ka ulit.
Pero habang nakaluhod ka hindi na saya ang nararamdaman ko.

Sorry..

I stood up leaving you on your knees. Dumiretso ako sa kwarto. Ayoko na nakikita mo akong nasasaktan.

Mas gumuho pa ang mundo ko sa sorry mo. Ano ang mababago nang sorry mo? Maiibsan ba ang sakit na idinulot mo? Mundo ko na basag na basag na. Hindi ko alam kung paano ko bubuoin. Paano?

Gusto kong magwala. Gusto kong sumigaw. Ang pag ibig mo na isang bagay na hawak ko na pero hindi pala para sa akin. What we had was perfect. Last night was perfect.
Now, what we had last night slipped in our hands.

Napakasakit. Kulang. Pain is an understatement.

Ang dami kong gustong gawin para mawala ang sakit. Gusto kong magbasag ng bagay pero hindi ko kaya.

Bakit?

Kasi masyado akong nasasaktan na wala akong gumawa kundi umiyak ng umiyak. Paano ko nakakayang magpalabas ng ganito karaming luha? Pero ang sakit na nararamdaman ko hindi pa rin nababawasan.

Ilang taon ba Love?

18 years?

Rinig ko ang pagwala mo sa labas pero wala din akong magawa. Wala tayong magagawa. I stopped my tears and composed myself.

I opened the door seperating us and I saw you.

You're a mess.

You're miserable.

Hindi lang ako ang nahihirapan. Dahil doon nalaman ko na kung mas nahihirapan ako. Mas doble at triple ang sakit na nararamdaman mo.
Hindi ko alam pero lumapit pa rin ako sayo para yakapin ka.

Tulad nang dati.

Ikaw at ako.

Tuwing pinapatahan mo ako pag nadadapa o di kaya pag nalaman ko na taken na ang crush ko.

Alam ko na nahihirapan ka kaysa sa akin. Alam ko kung gaano mo ako kamahal una pa lang at ngayon..

Nakikita mo akong nasasaktan dahil sayo..