MARLBORO

.9. ΠΈΝΑΛΤΙ!

Hozier - Dinner & Diatribes

DAWSON

"... Όχιιι!!!" τσιρίξε υστερικά η Roxolana, κι εγώ ξύπνησα τόσο απότομα που προτού το καταλάβω βρισκόμουν πεσμένος με τα μούτρα πάνω στο χαλί.

" Πας καλά, κοπέλα μου?" γκρίνιαξα τρίβοντας τον αριστερό μου ώμο. Αυτό πόνεσε.

" Αν συνεχίσουμε να χάνουμε τέτοια γκολ, όχι!" είπε νευριασμένα με το βλέμμα καρφωμένο στην τηλεόραση. Κάθοταν οκλαδόν στον απέναντι καναπέ, γερμένη τόσο μπροστά που κόντευε να μπει μέσα στην οθόνη.

" Ορίστε?" μουρμούρισα σαστισμένος.

" Τελικός κυπέλλου!"

Ακόμα υπό την επήρεια του ύπνου, είχα χρόνο να κάνω στον εαυτό μου δύο ερωτήσεις. Πρώτον, πότε και γιατί με πήρε ο ύπνος στον καναπέ? Μάλλον εχθές το βράδυ, όταν γύρισα από του Harry. Ο μαλάκας, πρέπει να είχε πειράξει τα ποτά, δεν εξηγούταν αλλιώς.

Και δεύτερον, από ποτέ εκείνη βλέπει ποδόσφαιρο? Αν κρίνω από τη συμπεριφορά της μάλλον από πάντα, άσχετα από το ότι εγώ δεν την είχα ρωτήσει ποτέ.

Σηκώθηκα αργά από το πάτωμα και γυρίσα πλευρά κλείνοντας ξανά τα μάτια μου.

"... καιιι ΓΚΟΟΛ!!!" ούρλιαξε η Lana, κι εγώ τινάχτηκα ξανά στον αέρα. Μπορεί να τη γούσταρα άσχημα, αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν το είχα σε τίποτα να της πατήσω ένα βρισίδι.

" Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά σήμερα..." μουρμούρισα έτοιμος ν'αρχίσω καβγά, μα αυτό που αντίκρισα μόλις γύρισα με έκανε να ξεχάσω γιατί της είχα θυμώσει.

Πριν, εξαιτίας του ύπνου δεν της είχα δώσει αρκετή σημασία. Το έκανα τώρα όμως. Ένα πνιχτό γέλιο μου ξέφυγε.

Γύρισε φευγαλέα προς το μέρος μου, ενώ στεκόταν όρθια και αν είναι δυνατό αυτό, πλέον ακόμα πιο κοντά στην οθόνη.

" Τι- τί κάνεις εκεί, αγόρι μου? Πέναλτι... ΠΈΝΑΛΤΙ!" φώναξε, κάνοντας τυχαίες χειρονομίες με τα χέρια της.

Τώρα γύρισε κανονικότατα προς το μέρος μου, με ύφος που απλώς δήλωνε ότι δεν σε έπαιρνε να την αμφισβητήσεις.

" Βλέπεις τι κάνει? Βλέπεις? Πουλημένος είναι, σίγουρα." είπε.

" Βλέπω..." χαμογέλασα.

Γαμώτο, ευτυχώς ήταν υπερβολικά απασχολημένη για να παρατηρήσει τον τρόπο που την κοιτούσα.

Μαζεύτηκα πριν καταλάβει κάτι.

" Σ'αρέσει το ποδόσφαιρο?" ρώτησα.

Προφανώς και της αρέσει το ποδόσφαιρο, ηλίθιε.

" Εσένα όχι?"

" Δεν θα το λεγα."

" Κακώς." είπε, με την προσοχή της στραμμένη ξανά προς την οθόνη.

Αποφάσισα πως δεν επρόκειτο να με ξανά έπαιρνε ο ύπνος. Δεν θα με άφηνε εκείνη. Έκατσα κι εγώ οκλαδόν στο δικό μου καναπέ, και άρχισα να κοιτάω μία εκείνη και μία τον αγώνα.

Έπιασα το ποτήρι με το νερό από το διακοσμητικό τραπεζάκι δίπλα μου, φέρνοντάς το στα χείλη μου.

" Και ποιές ομάδες παίζουνε?" ρώτησα μ' ενδιαφέρον.

" Δεν έχω ιδέα."

Το νερό παραλίγο να μου βγει απ' τη μύτη.

" Τί εννοείς δεν έχεις ιδέα? "

" Αυτό που λέω εννοώ."

" Και τότε πώς παρακολουθείς τον αγώνα?" απόρησα.

" Από τότε που ήμουν μικρή, μου άρεσε τόσο το ποδόσφαιρο που δεν με ένοιαζε ποιές ομάδες έπαιζαν. Απλά διάλεγα μία από τις δύο, κι έβλεπα το παιχνίδι... μαζί με τον μπαμπά μου. " η φωνή της μαρτυρούσε νοσταλγία, μα πρόλαβε να την εξαφανίσει αμέσως.

Πήρε το τηλεκοντρόλ στο χέρι της και ανέβασε τον ήχο. Το δωμάτιο γέμισε από την μπάσα φωνή εκείνου που περιέγραφε το παιχνίδι, και η προσοχή της Roxolana ήταν πλέον ξανά στον αγώνα.

" Και για πες..." ύψωσα τον τόνο της φωνής μου για να ακουστώ "με ποια ομάδα είσαι αυτή τη φορά?"

" Με αυτή που μόλις τώρα πήρε μπάλα."

" Επειδή φοράνε ροζ φανέλες?"

" Επειδή έχουν κούκλο τερματοφύλακα."

Αν σας άρεσε πλιζ πατήστε το ☆ και αφήστε ένα σχόλιο.

All the love as always,
Raindrop_girl xx.