MARLBORO

.6. Βιάζομαι!

Lana del Rey - In my feelings.

ROXOLANA

Μπαίνοντας μέσα στο μπάνιο, έκλεισα την λευκή ξύλινη πόρτα πίσω μου και τράβηξα τον μεταλλικό σύρτη κλειδώνοντας.

Τα ξυπόλητα πόδια μου έρχονταν σ' επαφή με τα παγωμένα πλακάκια του πατώματος ώσπου στάθηκα μπροστά από τον μεγάλο καθρέπτη. Το φυσικό φως της μέρας εισέβαλε θερμό μέσα από ένα μικρό παράθυρο κοντά στο ταβάνι, μεταφέροντας τον ήχο εντόμων που πετούσαν και φύλλων που κοπανιώνταν απ τον αέρα.

Έβγαλα την μπλούζα που φορούσα με βαριές κινήσεις κι ύστερα την άφησα να πέσει στο πάτωμα μ'ένα πνιχτό ήχο από τσαλακωμένο ύφασμα. Το ίδιο έκανα και με το κάτω μέρος.

Παρατήρησα το κορίτσι στο είδωλό μου. Λευκά μαλλιά, διάφανα μπλε μάτια, κατάχλωμο δέρμα με διάσπαρτες φακίδες. Άφησα το βλέμμα μου να περιπλανηθεί ακόμα πιο κάτω, περιεργαζόμενη την εικόνα που παρουσίαζα. Δεν είναι πως δεν μου άρεσε το σώμα μου, μα δεν καταλάβαινα γιατί καύλωναν τόσο άσχημα οι άντρες.

Μπήκα στην τεράστια πορσελάνινη μπανιέρα. Ίσως και να μπορούσα να συμφιλιωθώ με αυτή την έπαυλη τελικά. Στάθηκα όρθια και γύρισα τα μεταλλικά χερούλια αφήνοντας το νερό να τρέξει καυτό πάνω μου. Δεν έκανα καμία κίνηση, παρά μόνο άφηνα το σχεδόν ανυπόφορα ζεστό νερό να χτυπά πρώτα τις ρίζες των μαλλιών μου κι έπειτα να σχηματίζει ρυάκια στο σώμα μου. Έκλεισα τα μάτια μου αναστενάζοντας και άφησα την ένταση των τελευταίων εβδομάδων να ξεπλυθεί από πάνω μου σαν ξεραμένο δηλητήριο.

Γέμισα τη χούφτα μου αφρόλουτρο με άρωμα πικραμύγδαλο και έτριψα το σώμα και μαζί τα μαλλιά μου. Παρατήρησα πως τα πλακάκια του τοίχου ήταν εκείνα τα παλιομοδίτικα, με τα μικροσκοπικά λουλουδένια μοτίβα σε παστέλ αποχρώσεις.

Μετά από αρκετά λεπτά έκλεισα το νερό και βγήκα έξω, σπάζοντας τους πυκνούς υδρατμούς με τις κινήσεις μου. Τύλιξα με μια πετσέτα το σώμα και τα μαλλιά μου.

" Lana, τελείωνε εκεί μέσα, πρέπει να πάω σχολείο!" ο Dawson φώναξε έξω από την πόρτα.

Τον αγνόησα.

" Roxolana!"

" Τί θες?" ρώτησα.

" Βιάζομαι, πρέπει να φύγω!" απάντησε εκνευρισμένος.

" Κρίμα."

" Lana!"

Κατευθύνθηκα χαλαρά προς την πόρτα κι έβγαλα το σύρτη.

" Ηρέμησε, μικρέ. Θα-"

Όρμησε μέσα μα προτού προλάβει να κάνει δύο βήματα, γλίστρησε κι έσκασε μ'ένα γδούπο στο πάτωμα.

"... φας τα μούτρα σου στα νερά." ολοκλήρωσα μ'ένα χαμόγελο πλέον.

" Γαμώτο." μουρμούρισε.

Του έδωσα το χέρι μου, βοηθώντας τον να σηκωθεί.

" Πες μου πάλι, γιατί είπαμε πως εσύ δεν έχεις σχολείο?" ρώτησε με το χέρι στην μέση του. Τον προσπέρασα πιάνοντας τη βούρτσα μου και άρχισα να χτένιζω τα μαλλιά μου στον θαμπό καθρέφτη.

" Επειδή είμαι δύο χρόνια μεγαλύτερη." απάντησα μελιστάλαχτα.

Σήκωσε το φρύδι του, μα σοβάρεψε απότομα όταν πρόσεξε τη μικροσκοπική πετσέτα που κάλυπτε το σώμα μου.

" Καλά, εσύ πρωινιάτικα βρήκες να κάνεις μπάνιο?" μουρμούρισε σιγανά.

" Με εμπνέει η πρωινή δροσιά. Εσύ δεν βιαζόσουν, μικρέ ?" ρώτησα πετώντας την βούρτσα μέσα σ'ένα συρτάρι.

Έκανα να πιάσω το χερούλι της πόρτας για να βγω έξω, αλλά ένα χέρι με γράπωσε βίαια. Βρέθηκα κλεισμένη στην αγκαλιά του με την πλάτη μου ν'ακουμπά στο στέρνο του και τα μπράτσα του να σφίγγουν το στήθος μου. Τα χείλη του κόλλησαν στο πτερύγιο του αυτιού μου.

" Βιάζομαι. Αν όμως με ξαναποκαλέσεις μικρό, θα σε βάλλω κάτω και θα σου δείξω πόσο μικρός πραγματικά είμαι." ψιθύρισε.

Αν σας άρεσε παρακαλώ πολύ πατήστε το ☆ και αφήστε ένα σχόλιο.

All the love as always,
Raindrop_girl xx.