MARLBORO

.4. Δεν θυμάσαι?

The Weekend - The Hills.

ROXOLANA

Το ταβάνι του δωματίου αρχικά ήταν θολό όταν άνοιξα τα μάτια μου, μέχρι που σταδιακά άρχισε να καθαρίζει κι εγώ μπόρεσα να διακρίνω κι άλλα αντικείμενα μέσα στο χώρο.

Τα ρούχα που φορούσα εχθές, βασικά απόψε το βράδυ, ήταν τώρα μια πεταμένη μάζα στο χαλί. Το τεράστιο λευκό κοντομάνικο που φορούσα και ανέδιδε αντρική κολόνια, δεν ήταν δικό μου. Από κάτω φορούσα μονάχα το εσώρουχό μου. Λοιπόν, τουλάχιστον φορούσα εσώρουχο αυτή τη φορά. Κάτι ήταν κι αυτό.

Οι αναμνήσεις με μένα και τον Dawson άρχισαν να επανέρχονται, και περιέργως, οι τύψεις δεν ήταν τόσο εκδικητικές όσο περίμενα. Δεν ήμουν ευχαριστημένη με τα γεγονότα, μα για να είμαι και ειλικρινής, δεν είναι πως έκανα κάτι το ιδιαίτερο για να αποτρέψω όλο αυτό μεταξύ μας.

Υποψιασμένη πως το μπλουζάκι προφανώς ήταν του Dawson, φόρεσα ένα σορτσάκι και άλλαξα προτού κατέβω στον κάτω όροφο.

Γαμώτο, έπρεπε όντως να βάψω τα νύχια των ποδιών μου.

Η κουζίνα έμοιαζε τελείως διαφορετική τώρα. Έμοιαζε πιο ζωντανή, με τους γονείς να συζητούν φωναχτά για το πρόγραμμά τους μέσα στη μέρα. Ο Dawson ήταν θαμμένος στην καρέκλα του πληκτρολογώντας στο κινητό του. Μπροστά του υπήρχε ένα άδειο πιάτο γεμάτο ψίχουλα.

" Ξύπνησες?" ρώτησε η μητέρα μου πρόσχαρα μόλις με είδε.

Την αγνόησα κάνοντας το γύρο του τραπεζιού, πήρα μια κούπα απ'το ντουλάπι και κατέρρευσα με φόρα στην καρέκλα δίπλα από τον Dawson. Δεν σήκωσε καν το κεφάλι του.

Άπλωσα το χέρι μου πιάνοντας την καφετιέρα κι έριξα το καφέ υγρό που άχνιζε μέχρι τα μισά της κούπας μου. Ήπια μια γουλιά, νιώθοντας τον καφέ να κατεβαίνει αργά μέχρι το στομάχι μου.

" Σου αρέσει σκέτος ο καφές?" ρώτησε κάπως έκπληκτος ο πατέρας του Dawson.

" Δεν μου αρέσει με ζάχαρη." απάντησα. Θα έπαιρνα όρκο πως οι ώμοι του Dawson τραντάχθηκαν από ένα σιωπηλό γέλιο.

" Πάντως παιδιά, πρέπει να ήσασταν πολύ κουρασμένοι χθες βράδυ. Πέρασα έξω απ'τα δωμάτιά σας κάποια στιγμή για να πιω νερό, και δεν ακουγόταν ούτε η αναπνοή σας. " είπε η μητέρα μου.

Γύρισα κοιτώντας το αγόρι δίπλα μου. Για πρώτη φορά σήμερα, το κεφάλι του σηκώθηκε προς το μέρος μου καθώς εκείνος μου έριξε ένα απροσδιόριστο βλεμμα.