"Umut Her Zaman Vardır. "

"İşte Benim Kızım!"

Uyanırken gözkapaklarıma fil oturuyormus gibi hissetmeseydim, sabahları sevebilirdim. Uyanmayı sevmiyorum,  özellikle sonsuza kadar uyumak isterken. Insanlar ölmek ister ya, ben uyuyup yok olmak istiyorum.

Yataktan çıkmayıp, yatmaya devam ettim. Bu oda ben 12 yaşındayken bana aitti. Yan odada annemler yatıyordu. Tabiki annemle babam ayrılınca bu odayı terketmek zorunda kalmıştım.  Oysa ki çok severdim bu odayı.  Herseyiyle.  Ben uyuyacakken babamın bana hikaye okumasını severdim. Veya o zamanlar birsey anlamadığım tavsiyeler verirdi. "Biz erkekler,  çok aptalızdır." Demişti. Bende "sen aptal değilsin baba." demiştim.  Şimdi düşünüyorum da babam haklıymış. Tüm erkekler gerçekten, aptal!

Lavoboya gidip yüzümü yıkadım. Evden dışarı çıkmak istemiyordum. Okul daha yeni tatil olmuştu ve ben lise 4'e geçmiştim. Lise hayatım boktandı. Oğulcan hayatımı da lisemi de mahvetmisti. Yine kötü olduğumu hissedince lavobodan çıkıp salona gittim.  Babam koltukta oturmuş televizyon izliyordu.

"Günaydın tatlım. Güzel gözüküyorsun demek isterdim ama yalan söylemeyi beceremiyorum." Diyip gülmeye başlayınca bende güldüm. 

"Üzgünüm baba, prensesler gibi uyanamiyorum maalesef." Dedim gözlerimi devirerek.

"Ah, ama benim prensesimsin." Dedi sanki cocukmuşum gibi.

"Yapma baba, kusmak istemiyorum." Diyip mutfakta kendime sıcak çikolata hazırladım.  Kahvaltı gibi bi alışkanlığım yoktu. Salona geçip babamın karşısındaki koltuğa oturup çikolatami içmeye başladım.  Bir yandan televizyon izliyodum. O sırada babam benimle konuşmaya başladı. 

"Yeşim, bugün.."

"Hayır, baba." Dedim gözlerimi televizyondan ayirmadan.

"Daha söylemedim." Dedi gözlerini devirerek.

"Olsun, evden çıkmam." Dedim inatçılığımı kullanarak.

"Iyi o zaman, evi taşırız bizde."

Ne zaman birsey istesem tam tersi oluyordu.

"Nereye gideceğiz baba?" Dedim oflayarak.

"Metin amcanlara." Dedi gözleri parlayarak. Ben kazandım der gibi bakıyordu.

"O kim?" Herkesi unutmuştum. Ankaradan ayrıldığımda küçüktüm.

"Gidince görürsün tatlım. Ben çıkıyorum,  sen ne yapacaksın? " dedi arabanın anahtarlarını alırken. 

"Çok çılgın planlarım var." Dedim gülümseyerek.

"Ne gibi?" Dedi babam merakla.

"Söylemem.  Akşam görüşürüz. Mehmet amcalara kaçta gideriz?" Dedim umursamaz tavırla.

"Metin kızım Metin. Akşam 6'da gelirim. Evi dağıtma. " diyip çıktı evden. Ah, evi dağıtma demeseydi, parti verecektim bende (!) Olmayan arkadaşlarımla hemde. Odama gidip kendimi yatağa attım.  Ne var? Bu da benim çılgın fikrim. 

Sıçrayarak gözlerimi açtım. Kapının zili hiç durmadan çalıyordu. Kalkıp kapıya doğru gittim. Kapıyı açınca sırıtan babamla karşılaştım. 

"Ah, baba anahtarın yok mu senin?" Dedim isyan bayraklarımı kaldırarak.

"Hayır,  var. Ama kızımın açmasını istedim. Sanırım seninde saatin yok. Bu saate kadar nasıl uyudun?" Dedi içeri girerken. Hayatımda bana acı vermeyen tek şey uykuydu. Nefes almak bile canımı acıtırken, ne yapabilirdim ki? Tabiki bunların hic birini söylemedim.  Bebekmisim gibi ilgilenirdi benimle.

"Uykum vardı." Dedim kapıyı kapatirken.

"Hadi hazırlan,  geç kalmayalım. " dedi hevesle.

"Ooooffff" diyerek odama gittiğimde;

"Babaya oflanmaz" dediğini duydum. Kapımı kapatıp, dolabımdan pantolonumu çıkarttım. Ustume de beyaz bir tshirt giyinip odamdan çıktım. 

"E hadi hazırlansana." Dedi babam.

"Baba, hazırım ya!" Dedim kıyafetlerimi göstererek. 

Dalga geçercesine bana baktı.

"Senin odaya bir ayna almak lazım. Git ve makyaj falan yap, saçına falan bak" dedi.

"Of yapma baba. Sen nasıl babasın? Makyaj yapınca kızman lazım.  Bana makyaj yap diyorsun." Dedim sitem ederek.

"5 sene sonra seni bu şekilde görmesinler kızım." Dedi gülerek.

Tekrar bir of cekip odama gittim. Eyeliner ve rimel sürdüm. Hafif bir parlatici. Tamam,  cok bile oldu.

Salona gittiğimde babam dışarıda bekliyordu beni. Nefesimi oflayarak verip, kapıdan çıktım. Arabaya doğru yürüdüm. Dışarıda olmak bile bana acı veriyordu. Bu sefer hazırım ve bidaha birsey yapmam" dedim uyararak. Memnun olmuş halde bana baktı.

"Işte benim kızım!"

Yaa, evet.  Birde içimdeki acıları görsen,  hissetsen. Böyle gülüp "benim kızım" diyebilir miydin acaba baba?